دعا در دوران غیبت بهتر از زمان ظهور است.

دليل بر اين معني روايتي است که در اصول کافي و غير آن از عمّار ساباطي آمده که گفت: به حضرت ابي عبداللَّه صادق ‏عليه السلام عرضه داشتم: کدام يک بهتر است، عبادت پنهاني با امام پنهان شده شما در دولت باطل، يا عبادت در دوران ظهور حق و دولت آن با امام آشکار از شما؟ فرمود: اي عمّار! به خدا! که صدقه در سرّ از صدقه آشکارا بهتر است. همين‏طور به خدا قسم! عبادت شما در پنهاني با امام پنهانشان در زمان دولت باطل و با ترس از دشمنتان و يا صلح با او، بهتر است از کسي که خداي – عزّ و جلّ – را در زمان ظهور حق با امام بر حقّ ظاهر در دولت حق عبادت نمايد. و عبادت توأم با ترس از دولت باطل همچون عبادت و امنيت در دولت حق نيست.
و بدانيد که هرکس از شما در اين زمان نماز واجب خود را در وقتش به جماعت و به طور کامل بجاي آورد و از دشمنش کتمان نمايد، خداوند ثواب پنجاه نماز واجب به جماعت گزارده شده را براي او بنويسد. و هرکس از شما که در اين زمان نماز واجبش را فرادي و در وقت خود به طور کامل و درست ادا نمايد، خداوند – عزّ و جلّ – ثواب بيست و پنج نماز واجب فرادي براي وي بنويسد. و هرکدام از شما که يک نافله را در وقتش به طور کامل بجاي آورد، خداوند برايش ثواب ده نماز نافله بنويسد. و هرکس از شما کار نيکي انجام دهد، خداي – عزّ و جلّ – چند برابر خواهد ساخت، به شرط اين‏که حسن عمل داشته باشد و نسبت به دين و امام و جان خود تقيّه را به کار بندد و زبانش را حفظ کند، همانا خداي – عزّ و جلّ – کريم است.
عرضه داشتم: فدايت شوم، به خداي قسم! مرا بر عمل تشويق فرمودي و برانگيختي، ولي دوست دارم بدانم چگونه است که ما اعمالمان از اعمال اصحاب امامي که ظاهر باشد در دولت حق بهتر است و حال آن‏که همه يک دين داريم؟ فرمود: شما در گرويدن به دين خداي – عزّ و جلّ – و به نماز و روزه و حجّ، و به هر کار نيکي و دانشي، و به عبادت خداي – عزّ ذکره – پنهاني از ترس دشمنتان از آنان پيشي گرفته ‏ايد، با امام پنهان شده خود و مطيع او هستيد، و مانند او صبر مي‏ کنيد، و به انتظار دولت حق به سر مي ‏بريد، در حالي که بر امامتان و بر جانتان از زمامداران ستمگر مي ‏ترسيد، حقّ امامتان و حقوق خودتان را در دست ستمگران مي ‏بينيد که از دست شما گرفته، و به کشت دنيا و کسب معاش وادارتان نموده ‏اند، با وجود صبر شما نسبت به دين و عبادتتان و اطاعت امامتان و ترس از دشمنتان، پس براي اين جهات است که خداوند – عزّ و جلّ – ثواب اعمالتان را چند برابر قرار داده است که گوارايتان باد.
عرض کردم: قربانت گردم، بنابراين آرزو نکنيم [به نظر شما] اين‏که از اصحاب قائم باشيم و حق آشکار گردد، با اين حال که ما امروز در زمان امامت و با اطاعت شما ثواب اعمالمان بهتر از اصحاب حق و عدل مي ‏باشد؟ فرمود: سبحان اللَّه! آيا دوست نمي ‏داريد که خداوند تبارک و تعالي حق و عدل را در بلاد ظاهر کند، و خداوند وحدت کلمه پديد آورد، خداوند بين دل‏هاي مختلف و پراکنده الفت دهد، و خداي – عزّ و جلّ – در زمينش معصيت نشود، و حدودش در خلقش اجرا گردد، و خداوند حق را به اهلش بازگرداند؟ پس حق آشکار شود تا هيچ قسمتي از حق از ترس احدي از خلق مخفي نماند، به خدا قسم! اي عمّار! هيچ کس از شما در اين حال که شما داريد نميرد مگر اين‏که نزد خداوند از بسياري از شهداي بدر و احد بهتر باشد پس شما را مژده باد. [۱]
مي‏گويم: بدين جهت تمام اين حديث را آورديم که بر فوايد بسيار و امور مهمي مشتمل است. و وجه دلالت فرموده امام‏ عليه السلام است که: همين‏طور به خدا قسم! عبادت شما در پنهاني … . زيرا که دعا از بهترين و مهم‏ترين عبادت‏هاست. [۲]
به خصوص دعا در حق صاحب الزمان – عجّل اللَّه فرجه الشريف -، چنان‏که براي دقت کنندگان معلوم است.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————–
[۱] کافي ۳۳۳:۱.
[۲] کليني در اصول کافي ۴۶۶:۲، باب فضيلت دعا و تأکيد بر آن، به سند صحيحي از زراره از حضرت ابوجعفر باقر عليه السلام آورده که فرمود: خداي – عزّ و جلّ – مي‏ فرمايد: «إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ»؛ همانا آنان که از پرستش من سر برافرازند، زود است که با سرافکندگي داخل جهنم شوند. فرمود: [منظور از پرستش] دعاست و بهترين عبادت دعاست. عرض کردم: کلمه اوّاه در فرموده خداوند: «إِنَّ إِبْراهِيمَ لَأَوَّاهٌ عَلِيمٌ»، معنايش چيست؟ فرمود: اوّاه يعني بسيار دعا کننده. (مؤلف)