از آثار دعای بر فرج امام زمان علیه السلام نیل به ثواب احسان به مولايمان صاحب الزمان است. اين مطلب به چند جهت بيان مي‏گردد:

يکي اين‏که: دعا تعظيم و گراميداشت افراد و از اقسام احسان و نيکي است، که پر واضح است.
دوم: اين‏که دعا کردن در پيش افتادن فرج و ظهور، تأثير و مدخليّت دارد. چنان‏که احادیث بدان دلالت دارد و اهتمام ورزيدن به تمام آنچه در اين امر عظيم مؤثر است احسان به مولاي خائف و غايب از نظرمان مي ‏باشد.
سوم: اين‏که اين دعا اطاعت از امر آن حضرت است، و فرمانبرداري نسبت به مولي به هرگونه که باشد احسان به اوست.
بلکه مي‏گويم: دعا براي آن حضرت احسان به خاتم انبيا و امامان معصوم، و تمام پيغمبران و رسولان و همه مؤمنان است. زيرا که فرج آن جناب در واقع فرج تمام اولياي خداست. چنان‏که امام صادق‏ عليه السلام در دعاي خود بعد از نماز ظهر بيست و يکم ماه رمضان به اين مطلب تصريح کرده. پس طلب کردن آن از واضح‏ترين اقسام احسان است.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)