سيّد جليل القدر علی بن طاووس قدس اللّه روحه در اواخر كتاب “مهج الدعوات” فرموده است: من در سرّ من رأى بودم، پس ‍ در سحر، دعاى قائم عليه السلام را از آن جناب شنيدم و دعا را حفظ كردم، از براى آن كه ذكر كرده بود او را از زنده ها و مرده ها “و ابقهم” يا فرمود: “و احيهم فى غرنا و ملكنا” (باقی بدار یا زنده بدار ایشان را در عزّ ما و حکومت ما. يا فرمود: “سلطاننا و دولتنا” (سلطنت ما و دولت ما”. و اين قصه در شب چهارشنبه سيزدهم ذيقعده سال ۶۳۸ بود.

(محدث نوری؛ نجم ثاقب؛ باب هفتم؛ حکایت ۱۰)