شاهد بر دعاهای برای امام زمان در قنوت نمازها، دعاهاي امامان‏عليهم السلام براي تعجيل فرج، در تعدادي از قنوت‏هايي است که از آن‏ها روايت شده، ما آنچه در اين باره از ايشان‏ عليهم السلام به دست ما رسيده در اين‏جا مي‏آوريم، توفيق از خداست:

سيد اجل علي بن طاووس ‏قدس سره در کتاب «مهج الدعوات» ضمن حديثي که از ترس طولاني شدن مطلب از آوردن آن خودداري کرديم، از امام زين‏ العابدين‏عليه السلام چنين آورده:
«اللَّهُمَّ إِنَّ جِبِلَّةَ البَشَرِيَّةِ وَطِباعَ الإِنْسانِيَّةِ وَ ما جَرَتْ عَلَيْهِ تَرْکِيباتُ النَّفْسِيَّةَ وَ انْعَقَدَتْ بِهِ عُقُودُ النَّشَئَةِ تَعْجِزُ عَنْ حَمْلِ وارِداتِ الأَقْضِيَةِ إِلّا ما وَقَفْتَ لَهُ أَهْلُ الاِصْطِفآءِ وَ أَعَنْتَ عَلَيْهِ ذَوِي الاِجْتِباءِ. اَللَّهُمَّ وَ إِنَّ القُلُوبَ فِي قَبْضَتِکَ وَ المَشِيَّةَ لَکَ فِي مِلْکَتِکَ وَ قَدْ تَعْلَمُ أَيْ رَبِّ مَا الرَّغْبَةُ إِلَيْهِ فِي کَشْفِهِ واقِعَةٌ لِأَوْقاتِها بِقُدْرَتِکَ وَاقِفَةٌ بِحَدِّکَ مِنْ إِرادَتِکَ وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ أَنَّ لَکَ دارَ جَزآءٍ مِنَ الخَيْرِ وَ الشَّرِّ مَثُوبَةً وَ عُقُوبةً، وَ أَنَّ لَکَ يَوْماً تَأْخُذُ فِيهِ بِالحَقِّ وَ أَنَّ أَناتَکَ أَشْبَهُ الأَشْيآءِ بِکَرَمِکَ وَ أَلْيَقُها بِما وَصَفْتَ بِهِ نَفْسَکَ فِي عَطْفِکَ وَ تَرَؤُفِکَ وَ أَنْتَ بِالمِرْصادِ لِکُلِّ ظالِمٍ فِي وَخِيمِ عُقْباهُ وَ سُوءِ سُنَنِ نَبِيِّکَ وَ تَمَرَّدَ الظّالِمُونَ عَلي خُلَصآئِکَ وَ اسْتَباحُوا حَرِيمَکَ وَ رَکِبُوا مَراکِبَ الاِسْتِمْرارِ عَلَي الجُرْأَةِ عَلَيْکَ. اَللَّهُمَّ فَبادِزْهُمْ بِقَواصِفِ سَخَطِکَ وَ عَواصِفِ تَنْکِيلاتِکَ وَ اجْتِثاثِ غَضَبِکَ، وَ طَهِّرِ البِلادَ مِنْهُمْ وَ اعْفُ عَنْها آثارَهُمْ وَ احْطُطْ مِنْ قاعاتِها وَ مَظانِّها مَنارَهُمْ وَ اصْطَلِکْهُمْ بِبَوارِکَ حَتّي لا تُبْقِ مِنْهُمْ دِعامَةً لِناجِمٍ وَ لا عَلَماً لِآمٍّ وَ لا مَناصاً لِقاصِدٍ وَ لا رائِداً لِمُرْتادٍ. اَللَّهُمَّ امْحُ آثارَهُمْ وَ اطْمِسْ عَلي أَمْوالِهِمْ وَ دِيارِهِمْ وَ امْحَقْ أَعْقابَهُمْ وَ افْکُکْ أَصْلابَهُمْ وَ عَجِّلْ إِلي عَذابِکَ السَّرْمَدِ انْقِلابَهُمْ وَ أَقِمْ لِلْحَقِّ مَناصِبَهُ وَ اقْدَحْ لِلرِّشادِ زِنادَهُ وَ أَثِرْ لِلثّارِ مُثيرَهُ وَ أَيِّدْ بِالعَوْنِ مُرْتادَهُ وَ وَفِّرْ مِنَ النَّصْرِ زادَهُ حَتّي يَعُودَ الحَقُّ بِجِدَّتِهِ وَ يُنِيرَ مَعالِمَ مَقاصِدِهِ وَ يَسْلُکَهُ أَهْلُهُ بِالأَمَنَةِ حَقَّ سُلُوکِهِ إِنَّکَ عَلي کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ»؛
پروردگارا! به راستي که اصل خلقت بشري و طبيعت انساني، و آنچه ترکيبات نفساني بر آن نهاده شده و بندهاي آفرينش به آن بسته است، از تحمل آنچه از قضاها فرا مي‏رسد عاجزند، مگر آنچه برگزيدگانت را بدان موفق فرموده و نخبه گانت را بر پذيرش آن ياري داده‏اي. پروردگارا! همانا دل‏ها در قبضه قدرت توست، مشيّت و خواست در اختيار تو. اي پروردگار! تو مي‏داني که توجه ما به درگاهت از براي برطرف کردنش (=قضا) در جاي خودش از قدرت تو واقع نيست، و در محدوده اراده و خواست تو نيفتاده است، [شرايط و زمينه‏هاي لازم براي برطرف کردنش فراهم نمي ‏باشد] ، و من مي‏دانم که تو را سراي جزا دادن هر خير و شرّي هست، پاداش و کيفر، و تو را روزي است که در آن به خاطر حق مؤاخذه خواهي فرمود، و همانا بردباريِ تو، شبيه‏ترين چيزها به کَرَمت و سزاوارترين شي‏ء به آنچه خودت را در عطف و رأفت وصف کرده‏اي مي‏باشد. و تو در کمين هر ستمگري هستي که عاقبت کارش وخيم و منزلگاهش سخت خواهد بود. پروردگارا! و به راستي که تو رحمت و بردباري ‏ات را بر تمامي خلقت فراگير ساخته‏ اي، در حالي که احکام و دستوراتت عوض شد، و سنّت‏ هاي فرستاده‏ات تغيير کرد، و ستمگران بر خالصانت سرکشي کردند، و هتک حريمت را مباح شمردند، و پيوسته با تجرّي بر ساحت کبريايي تو تاختند. پروردگارا! پس با خشم شکننده‏ات و طوفان‏هاي عقوبتت و غضب ريشه‏کن کننده‏ات آن‏ها را برگير، و جهان را از لوث وجودشان پاک گردان، و آثارشان را از آن محو کن، و از صحنه‏ها و مخفي ‏گاه‏هاي زمين نشانه ‏هاي آنان را برافکن، و با هلاک خويش آن‏ها را از بيخ برکَن، تا براي آن‏ها هيچ زمينه‏اي براي روييدن باقي نگذاري و نشاني براي رهروي به سوي آنان نگه نداري و راه خلاصي برايش ننهي و جايي براي جوينده ‏اي ترک نگويي، پروردگارا! آثارشان را محو فرماي و ثروت‏ها و ديارشان را نابود ساز، و جانشينانشان را هلاک گردان، و اصلابشان را از هم جداکن، و به عذاب جاوداني ‏ات افتادنشان را زودتر برسان و مناصب حق را بر پاي‏دار، و آتش راهنمايي را فروزان‏دار، و براي خونخواهي تهييج کننده آن را برانگيز، و خواسته آن را با کمک خويش تأييد کن، و نصرتش را افزون فرماي تا حق با همان تازگي‏ اش باز گردد، و نشانه‏هاي پيمودنش روشن شود، و اهل حق با ايمني راه آن را بپيمايند، و حق پيمودنش را ادا نمايند، به راستي که تو بر هر چيزي توانايي. [۱]
بر پژوهنده روشن ‏بين مأنوس با کلمات ائمه اطهار عليهم السلام پوشيده نيست که اين دعا براي ظهور مولاي غايب از نظرمان حضرت مهدي – ارواحنا فداه – مي‏باشد، و درخواست فرج آن بزرگوار از درگاه پروردگار است، قرائن متعددي نيز در آن هست که اهل اعتبار آن‏ها را مي‏شناسند.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] مهج الدعوات، ۴۹.