خداوند متعال به برکت دعا کنندگان براي مولايمان صاحب الزمان ‏عليه السلام عذاب و عقوبت را از اهل زمين دفع مي ‏نمايد. تقرير اين مطلب دو گونه است:
اول: در آخر حديث قدسي که از عدّة الداعي قبلاً آورديم چنين است: … آن‏هايند که اگر خواسته باشم زمين را به کيفر و عقوبت هلاک گردانم، به خاطر آن قهرمانان از آن‏ها (اهل زمين) دفع نمايم. [۱]

دوم: در کمال الدين به سند خود از حضرت ابوجعفر باقر عليه السلام آورده که فرمود: زماني بر مردم خواهد رسيد که امام آن‏ها از ايشان غايب شود، خوشا به حال آنان که در آن زمان بر امر ما پايدار بمانند. کم‏ترين چيز از ثواب که به آن‏ها رسد اين‏که: خداوند متعال به آن‏ها ندا کند: بندگان و کنيزان من! به سرّ من ايمان آورديد و غيب مرا تصديق کرديد. پس بشارت باد شما را به ثواب نيک از من. اي بندگان و کنيزانم! حقّا که از شما قبول مي‏ کنم و شما را عفو مي‏ نمايم و شما را مي ‏آمرزم. و به شما، بندگانم را از باران سيراب گردانم و باد را از آن‏ها دفع نمايم. اگر شما نبوديد عذابم را بر آن‏ها نازل مي ‏کردم … . [۲]
وجه استشهاد براي بيان مقصود اين‏که: اهتمام و مداومت در دعا براي حضرت صاحب الزمان ‏عليه السلام سبب پايدار ماندن بر سنّت و شيوه امامان ‏عليهم السلام است، و بدين ترتيب وسيله‏ اي مي‏ شود براي رسيدن به اين مکرمت ارزنده.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————————————
[۱] عدّة الداعي: ۲۳۵.
[۲] کمال الدين ۳۳۰:۱.