از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام قوّت يافتن ابدان و دل‏هاي مؤمنين هنگام ظهور است. بر اين معني دلالت دارد روايتي که در بحار از خصال به سند خود از حضرت سيّد الساجدين علي بن الحسين ‏عليهما السلام آورده که فرمود: هنگامي که قائم ما – عجّل اللَّه فرجه الشريف – بپاخيزد، خداوند – عزّ و جلّ – از شيعيان ما آفات را دور مي ‏سازد و دل‏هايشان را مانند قطعه ‏اي از آهن قرار مي ‏دهد و نيروي هر يک از مردانشان را به مقدار چهل مرد مي ‏گرداند و آن‏ها حکام و سران زمين خواهند بود. [۱]

و از بصائر در حديثي از حضرت امام باقر عليه السلام منقول است که فرمود: هرگاه امر ما واقع شود و مهدي ما بيايد، هر مردي از شيعيان ما از شير قوي‏تر و از نيزه برّنده‏ تر خواهد بود. دشمنان ما را با پاهاي خود لگد مي‏ کند و آن‏ها را با دست خود مي‏ زند. در اين هنگام است نزول رحمت و فرج خداوند بر بندگان. [۲]
و در کمال الدين از حضرت امام صادق‏ عليه السلام آمده که فرمود: اين‏که لوط به قومش گفت: «لَوْ أَنَّ لِي بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوي إِلي رُکْنٍ شَدِيدٍ»؛ [۳] (کاش نيرويي داشتم که در برابر شما ايستادگي کنم يا به پناهگاه محکمي پناه مي‏ بردم.) مقصودش جز اين نبود که نيروي قائم ‏عليه السلام را تمنّا کند و رکن شديد (= پناهگاه محکم) ياران او هستند که يک مرد از آن‏ها قوّت چهل مرد را دارد و دلش از کوه آهنين محکم ‏تر است و اگر به کوه‏هاي آهن برسند، آن‏ها را مي‏ پيمايند، و شمشيرها را کنار نگذارند مگر وقتي که خداوند – عزّ و جلّ – راضي شده باشد. [۴]
و در بحار از حضرت امام باقر عليه السلام آمده که فرمود: هرگاه چنان شود، هر مرد از شماها نيروي چهل مرد را يابد و دل‏هايشان همچون قطعه‏ اي آهن گردد که اگر با آن دل‏هاي محکم به کوه‏ها حمله کنيد آن‏ها را خواهيد شکافت. [۵]
و در روضه کافي از حضرت ابي عبد اللَّه صادق ‏عليه السلام روايت است که فرمود: هنگامي که قائم‏ عليه السلام بپاخيزد، خداوند نيروي گوش‏ها و چشم‏هاي شيعيان ما را افزون مي ‏گرداند تا اين‏که ميان آن‏ها با قائم پيکي نخواهند بود، آن حضرت با ايشان سخن مي‏گويد و آنان مي‏شنوند و او همانجا هست. [۶]
و در حديث ديگري از آن حضرت آمده که فرمود: در زمان قائم – عجّل اللَّه فرجه الشريف – مؤمني که در مشرق است برادر خود را که در مغرب است مي‏ بيند و همچنين آن‏که در مغرب است برادر خود را که در مشرق است مي‏ بيند. [۷]

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
———————————————————————————
[۱] بحار الانوار ۳۱۶:۵۲.
[۲] بصائر الدرجات: ۲۴.
[۳] سوره هود، آيه ۸۰.
[۴] کمال الدين ۶۷۳:۲.
[۵] بحار الانوار ۳۳۵:۵۲.
[۶] روضه کافي: ۲۴۰.
[۷] بحار الانوار ۳۹۱:۵۲.