از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام ذلّت دشمنان به دست آن حضرت بعد از ظهور است. در کافي از حضرت ابوجعفر باقر عليه السلام روايت شده که فرمود: هرگاه قائم بپاخيزد، ايمان را بر هر ناصبي عرضه مي‏کند، پس اگر به طور حقيقي آن را پذيرفت (که هيچ) و گرنه گردنش را مي‏زند، يا بايد جزيه بدهد؛ چنان‏که امروزه اهل ذمّه جزيه مي‏دهند و هميان بر کمر مي‏بندد و آن‏ها را از شهرها به سوي شهرهاي بزرگ مي‏راند. [۱]

و در کافي از حضرت ابي عبد اللَّه صادق‏ عليه السلام نقل شده است که فرمود: حقّ را دولتي و باطل را دولتي است و هر کدام از آن‏ها در دولت ديگري ذليل و خوار است. [۲]
و در بحار از حضرت ابوجعفر باقر عليه السلام است که درباره آيه «تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةُ ذلِکَ اليَوْمُ الَّذِي کانُوا يُوعَدُونَ»؛ [۳] (ذلّت آنان را فرا گيرد، اين همان روزي است که [رسولان حق] به آنان وعده مي‏دادند.) فرمود: يعني روز خروج قائم‏عليه السلام. [۴]
و در تفسير علي بن ابراهيم از حضرت ابي عبد اللَّه صادق ‏عليه السلام درباره آيه «فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْکاً»؛ [۵] (پس به راستي که معيشت تنگي خواهد داشت.) آمده که فرمود: اين وضع سوگند به خدا براي ناصبيان است. معاويه بن عمّار عرضه داشت: فدايت شوم! روزگار دراز و طولاني آن‏ها را ديده‏ايم که در کفايت و وسعت به سر برده، تا مرده‏اند. حضرت فرمود: وضع سخت – سوگند به خدا – براي آن‏ها در رجعت خواهد بود که عذره (فضولات) خواهند خورد. [۶]

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————————————————
[۱] روضه کافي ۲۲۷:۸.
[۲] غيبت نعماني: ۳۱۹.
[۳] سوره معارج، آيه ۴۴.
[۴] بحار الانوار ۵۱: باب آيات المؤوّلة.
[۵] سوره طه: آيه ۱۳۴.
[۶] تفسير القمي: ۴۲۴.