در تعداد از دعاهاي روايت شده از امامان معصوم عليهم السلام، به دعای بعد را هر نماز امر آمده است، از جمله:

شاهد بر اين أمر روايتي است که در بحار به نقل از کتاب “الاختيار” سيد ابن الباقي از امام صادق عليه السلام آمده که فرمود: هر کس بعد از هر نماز فريضه اين دعا را بخواند، امام (م ح م د) بن الحسن عليه و علي آبائه السلام را در بيداري يا خواب خواهد ديد: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَولانا صَاحِبَ الزَّمَانِ اَيْنَما کَانَ وَ حَيثُما کَانَ مِنْ مَشَارِقِ الأرْضِ وَ مَغَارِبِهَا سَهْلِهَا وَ جَبَلهَا غَنِيّ وَ عَنْ وَالِدَيَّ و عَنْ وُلْدِي وَ إخْوَانِي التَّحِيَّةَ وَ السَّلَامَ عَدَدَ خَلْقِ اللَّهِ وَ زَنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مَا أَحْصَاهُ کِتَابُه وَ أحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ اللّهُمَّ إنّي اُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ هذَا اليَوْمِ وَ مَا عِشْتُ فِيهِ مِنْ أيَّامِ حَيَاتِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لَا أَحُولُ عَنْهَا وَ لَا أَزُولُ ابَداً، اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أنصَارِهِ وِ الذَّابيّنَ عَنْهُ و المُمْتَثِلِينَ لِأَوَامِرِهِ وَ نَوَاهِيهِ فِي اَيّامِهِ وَ المُسْتَشْهِدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَيني وَ بَيْنَهُ المَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلي عِبَادِکَ حَتْماً مَقْضِيّاً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤتَزِراً کَفَنِي شَاهِراً سَيْفي مُجَرَّداً قَنَاتِي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعِي فِي الحَاضِرِ وَ البَادِي اللّهُمَّ أَرِنِي الطَّلْعَةَ الرَّشِيدَةَ وَ الغُرَّةَ الحَمِيدَةَ وَ اْکحُلْ بَصَرِي بِنَظَرَةٍ مِنّي إلَيْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ اللَّهُمَّ اشدُد أزْرَهُ وَ قَوِّ ظَهْرَهُ وَ طَوِّلْ عُمُرَهُ وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلَادَکَ وَ أَحْيِ بِهِ عِبَادَکَ فَأنَّکَ قُلْتُ وَ قَوْلُکَ اَلحقُّ: «ظَهَرَ الفَسَادُ فِي البَرِّ وَ البَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ» فَأظْهِرِ اللَّهُّمَّ لَنَا وَلِيَّکَ وَ ابنَ بِنْتِ نَبِيِّکَ المُسَمَّي باسْم رَسُولِکَ صلّي اللَّه عليه وَ آله حَتّي لا يَظْفَرَ بِشَي‏ءٍ مِنَ البَاطِلِ إِلّا مَزَّقَهُ وَ يُحِقَّ اللَّهُ الحَقَّ بِکلمَاتِهِ وَ يُحَقِّقَهُ اللَّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الغُمَّةَ عَنْ هذِهِ الأُمَّةِ بِظُهُورِهِ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعيداً وَ نریٰه قَرِيباً وَ صَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ»؛
بار خدايا به مولاي ما صاحب الزمان هر کجا که هست و به هر سوي رو مي‏کند از مشارق و مغارب زمين، هموارها و ناهموارهاي آن، از طرف من و والدينم و فرزندانم و برادرانم تحيّت و سلام برسان، به تعداد خلق خدا و به وزن عرش الهي و آنچه کتابش شمارش نموده، و علمش به آن احاطه کرده است، پروردگارا، من در صبح اين روز و تا زنده هستم در همه ی روزهاي زندگانيم پيمان و عقد و بيعتي از براي او در گردنم تجديد و تازه مي‏کنم که نه از آن روي گردانم و نه هيچ گاه آنها را بشکنم، پروردگارا مرا از ياران و مدافعان از حريمش، و فرمانبرداران اوامر و نواهي آن بزرگوار در ايّام حکومتش و شهيد شدگان در پيشگاهش قرار دِه، بار إلها اگر ميانه من و او با مرگ که بر بندگانت امر قطعي و حتمي تقدير فرموده‏اي جدايي افتاد پس [هنگام ظهورش] مرا از قبر بيرون آور و در حالي که کفنم را به کمر بسته و شمشيرم را کشيده و نيزه‏ام را برهنه نموده باشم، و دعوت آن دعوت کننده حق را در شهر و بيابان لبيک گويم. پروردگارا آن رخسار زيباي رشيد و [صاحب] جبين ستوده را نشانم ده، و ديده‏ام را با سرمه نگاهي به او روشنايي بخش، و فرجش را تعجيل و برنامه قيامش را آسان فرماي. پروردگارا به او نيرو عطا کن و پشتش را محکم ساز و عمرش را طولاني نماي و به وجود او سرزمين‏هايت را آباد گردان و بندگانت را حيات ده که تو فرموده‏اي و قول تو حق است: فساد در خشکي و دريا بر اثر کردارهاي مردم آشکار شد؛ پس اي پروردگار! آشکار کن وليّ خودت و فرزند دخت پيامبرت را که همنام اوست تا از باطل چيزي باقي نگذارد، و خداوند حق را با کلمات خويش اثبات و محقَّق دارد. بار إلها! اين غم بزرگ [غيبت] را با ظهور او از اين امّت بر طرف ساز، که آنها (مخالفين) ظهورش را دور مي‏پندارند و ما آن را نزديک مي‏بينيم، و درود خداوند بر محمد و آل او باد.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)