خون عاشورائی
کدام خون در رگ های شیعه جاری است؟!
خونی که از وجود مقدس “ثار لله ” در کربلای جاوید به عروق اعتقادات ولائیان دمیده شد، باور های اسلامی شان را از هرگونه ویروس تحریف مصون داشت و برای همیشه دغل کاران و بازیگران و منافقان را رسوا ساخت…

سالار شهیدان در دشت نینوا حماسه ای الهی را با یاران و خویشان و فرزندانش رقم زد که تمامی حماسه ها پیش حماسه اش رنگ باختند و اعوجاج همه کج راهه ها آشکار و جبروت پوشالی سفیانیان در هم شکست …
با شهادتشان “حیات” معنا یافت (بل احیاء عند ربهم یرزقون) و با خونشان دین الهی آبیاری گشت…
بأبی أنت و أمّی یا ثار الله … بأبی أنتم و أمّی تبتم یا أنصار أبی عبدالله …
چهارده قرن است تاریخ، مات دهم محرم سال شصت و یک است…
خورشید هر روز ناباورانه بر دشت نینوا عبور می کند و بر عظمت این انصار الله غبطه می خورد و می رود تا در فردائی دیگر بر تربت آنها طلوع کند و سلام گوید …
ماهتاب نیز در همه این شب ها صبحی را چشم انتظار است که منتقم خون ثار الله، قیام کند تا دمار از روزگار ظالمان در آورد و داد مظلومان و شهیدان از انبیا و اولیا را از غاصبان و ستمگران باز ستاند…
این نوای هر روزه همه آنهائی است که خون عاشورائی در رگ هاشان موج می زند:
أین الطّالب بدم المقتول بکربلا این المنصور علی من اعتدی و افتری …
و آرزو می کند:
و اجعلنا من الطالبین بثاره مع امام منصور من أهل بیت نبیک…
این خون در رگ های عاشورائیان از خروش نمی ایستد تا آن روز موعود فرا رسد که فرا خواهد رسید!

(رک : حسین پژوهش)