عذر تقصیر به پیشگاه قطب زمان
شمیم دل انگیز شعبان بار دیگر مشام منتظران را عطر آگین نموده است…

از کوی دلبران و جوی مولیان و نسیم سحرگهان: یاد یار مهربان آید همی …!
سالی دگر در غیبت آن عزیز گذشت سالی که سرشار بود از قصور و تقصیر های ما…
چه روزها که به غفلت از یاد آن عزیز گذشت، چه قصورها که در خدمتگزاری اعمال شد، چه تقصیر ها که مرتکب شدیم:
دل به دیگری بستیم با غیر او نشستیم و عهد و پیمان شکستیم! نه پاس جمعه ها را داشتیم ـ که بهار یاد و موعد قیامش بود ـ و نه سلام و کلامی کردیم با او در روزهای دیگر و نه شب هائی را با او به راز و نیاز و نجوای عاشقانه پرداختیم
نه به زمینه سازی ظهورش مشغول شدیم و نه به تبلیغ نام و یاد و راهش پرداختیم
نه به دفع دشمنانش برخاستیم … و نه رسانه ها را از یادش آکنده ساختیم
نه با کردار نیک یاریش کردیم و نه با اجتناب از گناه گامی به او نزدیک شدیم…
حالیا در بهار زاد روزش هیأت توبه گیریم و عذر تقصیر بریم به پیشگاهش در موسم میلاد شکوهمندش و همصدا با برادران یوسف، یوسف خود را خطاب کنیم:
(“انّا کنّا خاطئین” ما خطاپیشه ایم)… و بخوانیم: (“یا أیّها العزیز مسّنا و أهلنا الضّرّ” ای عزیز! به ما و خاندانمان زیان رسیده است) …

(رک : حسین پژوهش)