منشور هشیاری!
بسیار دام در این مرغزار نهاده اند تا پرندگان و مرغان بالگستر و تیزپا را اسیر و زمین گیر کنند و از پرواز و جنبش باز دارند … اندکی آگاهی، خرده ای هوشیاری در پروازیان، دام چینان و صیّادان را ناکام خواهد کرد اگر پروازیان همّت کنند…
۱- اهالی قبله، از هر نژاد و رنگ و کشور و مذهبی ضروری است ید واحده باشند و از تشتّت و نزاع و اختلاف بپرهیزند چنانکه لازم است هماره یکدیگر را به اتّحاد در برابر دشمنان تذّکر دهند و فراخوانند.
۲- خود را به زیور دانش و بینش و بصیرت و کیاست مزین کنند تا هر روزشان بهتر از دیروز شان گردد.
۳- به تربیت و پرورش نیروهای جوان همّت گمارند تا نسل مروجّان و مبلّغان و مجاهدان در تزاید باشد.
۴- از ترفندها و فریب و مکر و خدعه دشمنان غافل نشوند که نتیجه اش همان در افتادن در دام هاست.
۵- صدق و صفا و اخلاص و یکرنگی و دوستی و احسان با یاران را در هر حال سجیّه خود سازند.
۶- افق های دور را ببینند و آرمان ها را در نظر گیرند و برایش برنامه ریزند و از تلاش لمحه ای باز نمانند.
۷- خود را بی صاحب و فریادرس ندانند و مدام در شدائد و مشکلات به او متوسّل شوند و از او مدد خواهند.
۸- از سرزنش و سخره معاندان، هراس نکنند بلکه کوشاتر و پر انرژی تر و مصمّم تر به وظیفه عمل نمایند.
۹- با دانش مدیریّت و اغتنام فرصت های گرانبها همه برنامه های طراحی شده را دست یافتنی سازند.
۱۰- از هر شکست و ناکامی نومید نشوند و از آن پلی سازند برای جبران مافات و وصول به پیروزی.
این است مرام متوسلان به حجّت خدا در عصری که متعلق است به او که روح زمان و آفرینش هماوست…

(رک : حسین پژوهش)