جمع زیادی در عصر غیبت ضغری امام زمان را دیده و معجزات ایشان را مشاده کرده اند. شیخ صدوق در کمال الدین آنان را چنین شماره می کند و به دو دسته وکلا و غیر وکلای آن حضرت تقسیم می نماید.
در بغداد: عَمْرِيُ و پسرش و حَاجِز و بِلَالِيُ و عَطَّار
در کوفه: عَاصِمِي
در اهل اهواز: مُحَمَّد بْن إِبْرَاهِيم بْن مَهْزِيَار
در اهل قمی: أَحْمَد بْن إِسْحَاق
در اهل همدان: مُحَمَّد بْن صَالِح
از اهالی ری: بَسَّامِي و أَسَدِي
در اهل آذربایجان: قَاسِم بْن عَلَاء
در اهل نیشابور: مُحَمَّد بْن شَاذَان

در غیر وکلا
از اهل بغداد: أَبو الْقَاسِم بْن أَبِي حُلَيْس و أَبو عَبْد اللَّهِ كِنْدِي و أَبو عَبْد اللَّهِ جُنَيْدِيُ و هَارون قَزَّاز و نِّيلِي و أَبو الْقَاسِم بْن دُبَيْس و أَبو عَبْدااللَّهِ بْن فَرُّوخ و مَسْرُور طَّبَّاخ غلام امام هادی (ع) و أَحْمَد و مُحَمَّد پسران حَسَن و إِسْحَاق كَاتِب از بَني نَوبَخْت و صاحب نواء و صاحب کیسه ی مختوم.
همدان: محمّد بن كشمرد و جعفر بن حمدان و محمّد بن هارون بن عمران.
دينور: حسن بن هارون و أحمد بن أخيه و أبو الحسن.
اصفهان: ابن باذشاله.
صيمره: زيدان.
قم: حسن بن نضر و محمّد بن محمّد و عليّ بن محمّد بن إسحاق و پدرش و حسن بن يعقوب.
رى: قاسم بن موسى و پسرش و أبو محمّد بن هارون و صاحب الحصاة و عليّ بن محمّد و محمّد بن محمّد كلينىّ و ابو جعفر رفاء.
قزوين: مرداس و على بن أحمد.
فاقتر يا قابس يا قائن: دو مرد.
شهر زور: ابن الخال.
فارس: محروج.
مرو: صاحب هزار دينار و رقعه سفيد و ابو ثابت.
نيشابور: محمّد بن شعيب بن صالح.
يمن: فضل بن يزيد و پسرش حسن و جعفرى و ابن اعجمى و شمشاطى.
مصر: صاحب مولودين.
مكّه: صاحب المال و أبو رجاء.
نصيبين: ابو محمّد بن الوجناء.
اهواز: خصينى.

(كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج‏۲، صص: ۱۷۴-۱۷۵، ح ۱۶)