محمّد بن علىّ اسود گويد: ابو جعفر عمرىّ براى خود قبرى حفر كرده بود و روى آن را تخته انداخته بود، من در باره آن از وى پرسش كردم، گفت: هر كس به سببى مى‏ ميرد. بعد از آن نيز پرسيدم؛ گفت: به من دستور داده‏ اند كه آماده مرگ باشم و بعد از دو ماه درگذشت.

(كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج‏۲، ص: ۲۶۸، ح ۳۰)