از آثار دعای بر فرج امام زمان علیه السلام آمرزش گناهان و مبدل شدن سيئات به حسنات می باشد. بر اين امر دلالت مي‏کند روايتي که شيخ احمد بن فهد حلّي ‏رحمه الله در کتاب عدّة الداعي از رسول اکرم‏ صلي الله عليه وآله آورده که فرمود: هيچ قومي به ذکر خداي – عزّ و جلّ – ننشينند مگر اين‏که فرشته‏اي از آسمان آنان را آواز دهد که: برخيزيد! به تحقيق که سيئات شما مبدّل به حسنات شد و همگي ‏تان آمرزيده شديد. [۱]
وجه دلالت اين‏که: دعا براي مولايمان صاحب الزمان‏ عليه السلام از اقسام ذکر خداوند است، پس در هر جلسه‏ اي که مؤمن براي مولايش دعا کند به اين مکرمت نائل گرديده است. دليل بر اين‏که ياد آن حضرت از اقسام ذکر خداست، روايتي است که در وسائل و کافي از حضرت ابي عبد اللَّه صادق ‏عليه السلام آمده که فرمود: هر آن گروه که در جلسه‏اي گرد هم آيند و ذکر خدا نکنند و از ما ياد ننمايند، جز اين نيست که آن مجلس روز قيامت مايه حسرت آن‏ها خواهد بود.
سپس فرمود: ابوجعفر عليه السلام مي‏فرمود: ذکر ما از [اقسام] ذکر خداست، و ياد دشمنان ما از [مصاديق] ياد شيطان مي‏باشد. [۲]

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
———————————————————————-
[۱] عدّة الداعي: ۲۳۸.
[۲] وسائل الشيعه ۱۱۸۰:۴؛ و کافي ۴۹۶:۲.