پاسخ اجمالی
از امام صادق (ع) فرمود: حضرت قائم به هر کسى که او را با این لقب یاد کند، نگاه محبتآمیز مىکند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او می نگرد از جاى برخیزد.
پاسخ تفصیلی
با توجه به پرسش تان که در دو شماره مطرح شده ما به همان ترتیب به پاسخ آن می پردازیم.
درباره فلسفه برخاستن و دست در سر گذاشتن، روایتی ذکر شده است که علت آن را هم بیان می کند، (البته خود این روایت دلیل و منبع برای اصل این کار هم می تواند باشد): از امام صادق (ع) سؤال شد که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ فرمود: براى آن حضرت غیبت طولانى است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبتآمیز مىکند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید. [۱]
البته برخاستن به هنگام شنیدن نام قائم امری اخلاقی و مستحب است، واجب نیست.
[۱] . صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص ۶۴۰، مؤسسه السیده المعصومه، ۱۴۱۹ قمری.
منبع: اسلام کوئست
آخرین دیدگاه‌ها