شاهد بر دعاهای برای امام زمان در قنوت نمازها، دعاهاي امامان‏عليهم السلام براي تعجيل فرج، در تعدادي از قنوت‏هايي است که از آن‏ها روايت شده، ما آنچه در اين باره از ايشان‏ عليهم السلام به دست ما رسيده در اين‏جا مي‏آوريم، توفيق از خداست:

شيخ صدوق در «من لا يحضره الفقيه» براي قنوت وِتر و جمعه آورده است، وي گفته: امام باقر عليه السلام فرمود: قنوت در روز جمعه تمجيد خداوند و درود فرستادن بر پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و کلمات فرج است، سپس اين دعا،و قنوت نماز وتر همچون قنوت روز جمعه‏ات مي‏باشد و پيش از آن‏که براي خودت دعا کني مي‏گويي:
«اَللَّهُمَّ تَمِّ نُورُکَ فَهَدَيْتَ فَلَکَ الحَمْدُ، رَبَّنا وَ عَظُمَ حِلْمُکَ فَعَفَوْتَ فَلَکَ الحَمْدُ، رَبَّنا وَ بَسَطْتَ يَدَيْکَ فَأَعْطَيْتَ فَلَکَ الحَمْدُ، رَبَّنا وَجْهُکَ أَکْرَمُ الوُجُوهِ وَ جاهُکَ أَکْرَمُ الجاهِ وَ جِهَتُکَ خَيْرُ الجِهاتِ وَ عَطِيَّتُکَ أَفْضَلُ العَطِيّاتِ وَ أَهْنَؤُها تُطاعُ، رَبَّنا فَتَشْکُرُ وَ تُعْصي، رَبَّنا فَتَغْفِرُ لِمَنْ شِئْتَ فَلَکَ الحَمْدُ، تُجِيبُ المُضْطَرَّ وَ تَکْشِفُ الضُّرَّ وَ تُنْجِي مِنَ الکَرْبِ العَظِيمِ وَ تَقْبَلُ التَّوبَةَ وَ تَشْفِي السَّقِيمَ وَ تَعْفُو عَنِ المُذْنِبِ لا يَجْزِي أَحَدٌ بآلآئِکَ وَ لا يَبْلُغُ نَعْمآئَکَ [نَعْماکَ] قَوْلُ قائلٍ: اَللَّهُمَّ إِلَيْکَ رُفِعَتِ الأَصْواتُ وَ نُقِلَتِ الأَقْدامُ وَ مُدَّتِ الأَعْناقُ وَ رُفِعَتِ الأَيْدِي وَ دُعِيتَ بِالأَلْسُنِ وَ تُقُرِّبَ إِلَيْکَ بِالأَعْمالِ، رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الفاتِحِينَ. اَللَّهُمَّ إِلَيْکَ نَشْکُو فَقْدَ نَبِيِّنا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنا وَ شِدَّةَ الزَّمانِ عَلَيْنا وَ وُقُوعَ الفِتَنِ وَ تَظاهُرَ الأَعْداءِ وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنا وَ قِلَّةَ عَدَدِنا، فَافْرُجْ ذلِکَ يا رَبِّ عَنّا بِفَتْحٍ مِنْکَ تُعَجِّلُهُ وَ نَصْرٍ مِنْکَ تُعِزُّهُ وَ إِمامِ عَدْلٍ تُظْهِرُهُ إِلهَ الحَقِّ آمِينَ»؛ [۱]
پروردگارا! نور تو در حدّ تمام رسيد که هدايت کردي. حمد تو را است پروردگارا! و حلم تو بزرگ است که عفو نموده‏اي. حمد تو را است پروردگارا! ذات تو گرامي‏ ترين ذات‏ها و عظمت تو برترين عظمت‏ها و جهت [راه به سوي تو] بهترين جهت‏ها است و بخشش تو از ارزنده ‏ترين عطايا و گواراترين آن‏ها مي ‏باشد. پروردگارا! اطاعت مي ‏شوي آن‏گاه [به اطاعت کننده] احسان مي ‏کني و چون معصيت شوي اي پروردگار ما! هر کس را بخواهي مي ‏بخشي، پس حمد تو را است! به فرياد [شخص] ناچاري مي ‏رسي و گرفتاري را برطرف مي‏ سازي و از اندوه بزرگ نجات مي ‏دهي و توبه را مي ‏پذيري و بيمار را شفا مي ‏بخشي و از گنهکار مي ‏گذري، احدي را توان سپاس نعمت‏هاي تو نيست و آن‏ها را شماره نتوان کرد و به زبان نشود آورد. بار خدايا! صداها به سوي تو بالا رفته و گام‏ها در راهت برداشته شد و گردن‏ها کشيده و دست‏ها بلند و به زبان‏ها خوانده شده‏اي و با اعمال به درگاهت تقرب جسته ‏ايم. پروردگارا! پس ما را بيامرز و بر ما رحمت آور و ميان ما و قوممان به حق حکم فرماي که تو بهترين حکم کنندگاني. بار الها! به تو شکوه مي‏ کنيم فقدان پيامبرمان و غايب بودن وليّ‏ مان و سختي زمانه بر ما و افتادن فتنه‏ها در ميانمان و همدستي دشمنان و بسياري دشمنانشان و کمي افرادمان، پس اين‏ها را از ما برطرف گردان اي پروردگار! با فتح و پيروزي از سوي خودت به زودي بر ما گشايشي ده و ياري‏ اي که از تو آن را عزّت بخشي و امام عادلي که آشکار سازي فرج برسان. اي خداي حق! مستجاب فرماي. پس از آن هفتاد مرتبه مي‏گويي: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ».

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] من لايحضره الفقيه، ۴۸۷:۱ و جمال الاسبوع، ۴۱۵.