اين ‏که شخص مؤمن نماز مخصوصي به عنوان هديه به آن حضرت‏ عليه السلام يا به يکي از امامان ‏عليهم السلام به جاي آورد و هيچ حدّ و وقت و شماره ‏اي براي اين نماز نيست و مؤمن به مقدار محبّت و توانايي‏ اش به محبوبش هديه تقديم مي ‏کند و برحسب طاقتش او را خدمت مي ‏نمايد.

و دليل بر این سخن که در حديث آمده است: و اگر بتواند بر پنجاه رکعت نماز چيزي را بيفزايد – هر چند در هر روز دو رکعت باشد – و آن دو رکعت را به يکي از ايشان‏ عليهم السلام هديه نمايد، پس آن دو رکعت نماز را همچون نماز هاي واجب آغاز کند که هفت تکبير يا سه تکبير بگويد، يا در هر رکعت يک تکبير. و پس از تسبيح رکوع و سجود در هر رکعت سه مرتبه بگويد: «صَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الطّاهِرِينَ» و چون تشهّد گفت و سلام داد، بگويد: «اَللَّهُمَّ أَنْتَ وَ مِنْکَ السَّلامُ يا ذَا الجَلالِ وَ الإِکْرامِ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مَحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الطّاهِرِينَ الأَخْيارِ وَ أَبْلِغْهُمْ أَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَ السَّلامِ. اَللَّهُمَّ إِنَّ هذِهِ الرَّکَعاتِ هَدِيَّةٌ مِنِّي إِلي عَبْدِکَ وَ نَبِيِّکَ وَ رَسُولِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ المُرْسَلِينَ. اَللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْها مِنِّي وَ أَبْلِغْهُ إِيّاها عَنِّي وَ أَثِبْنِي عَلَيْها أَفْضَلَ أَمَلِي وَ رَجآئِي فِيکَ وَ فِي نَبِيِّکَ وَ وَصِيِّ نَبِيِّکَ وَ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ ابْنَةِ نَبِيِّکَ وَ الحَسَنِ وَالحُسَيْنِ سِبْطَيْ نَبِيِّکَ وَ أَوْلِيآئِکَ مِنْ وُلْدِ الحُسَيْنِ‏ عليهم السلام يا وَلِيَّ المُؤْمِنِينَ يا وَلِيَّ المُؤْمِنِينَ يا وَلِيَّ المُؤْمِنِينَ»؛ بار خدايا! تويي سلامت دهنده و سالم از هر عيب، و سلامت از [سوي] توست. اي صاحب جلال و بزرگواري! بر محمد و آل محمد عليهم السلام آن پاکيزگان پاک بهترين خلق درود فرست و برترين تحيت و سلام را به ايشان برسان. بار خدايا! به درستي که اين رکعات هديه ‏اي از من است به بنده و پيغمبر و رسول تو محمد بن عبد اللَّه خاتم پيغمبران و سيّد رسولان. بار خدايا! پس اين [هديه] را از من بپذير و از من به او برسان و پاداش مرا بهترين آرزوهايم قرار ده و به مقدار اميدم درباره تو و درباره پيغمبرت و وصي پيغمبرت و فاطمه زهرا دخت پيامبرت و حسن و حسين دو سبط و نواده پيامبرت و اوليائت از فرزندان حسين ‏عليهم السلام، اي وليّ مؤمنين اي وليّ مؤمنين اي وليّ مؤمنين. [۱]

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ ج ۲)
—————————————————————————————————-
[۱] جمال الاسبوع، ۱۵.