از آثار دعای بر فرج امام زمان علیه السلام به ثواب گراميداشت و ادای حق عالم فرد نایل می شود. زیرا دعا کردن تجليل و احترام و نوعي گراميداشت است، چنان‏که در بحار از امام صادق ‏عليه السلام روايت است که فرمود: هرکس فقيه مسلماني را گرامي بدارد، روز قيامت در حالي خداي تعالي را ملاقات خواهد کرد که از او راضي باشد. [۱]

و نيز در بيان حقّ عالم از امير المؤمنين ‏عليه السلام است که فرمود: بايد که در حضور و غياب احترام او حفظ شود، و حقّ او شناخته گردد، که عالم از روزه‏ داري که شب‏ها را به عبادت به سر برد، و در راه خدا جهاد کند اجرش بيشتر است. [۲]
مي‏گويم: پوشيده نيست که مولايمان صاحب الزمان ‏عليه السلام کاملترين مصاديق اين عنوان بلکه عالم حقيقي است، چنان‏که در خصال از حضرت امام صادق‏ عليه السلام آمده که فرمود: مردم بر سه گونه‏اند: عالم و متعلّم و خاشاک، پس ما علمايي، و شيعيانمان متعلّمند، و ساير مردم خاشاک مي‏ باشند. [۳]
مي‏گويم: چون دعا کردن حفظ حرمت آن حضرت است در حضور و غياب، بر مؤمن لازم است که به آن اهتمام ورزد، زيرا که آن جناب از ديدگان غايب، و نزد اهل بيتش حاضر است، و به فارسي در اين باره سروده‏ام:
اي غايب از نظر نظري سوي ما فکن – آشفته بين ز غيبت روي تو مرد و زن
پوشيده نيست حالت افکار ما ز تو – حاضر ميان جمعي و غايب ز انجمن

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————–
[۱] بحار الانوار ۴۴:۲.
[۲] بحار الانوار ۴۳:۲.
[۳] الخصال ۱۲۳:۱.