از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام شفاعت آن حضرت براي ماست. در غاية المرام از طريق عامّه از امير المؤمنين ‏عليه السلام روايت است که فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: من آورنده [و رساننده] شما به حوض [کوثر] هستم و تو اي علي! ساقي هستي و حسن حمايت کننده، و حسين فرمان دهنده، و علي بن الحسين تقسيم کننده، و محمد بن علي نشر دهنده، و جعفر بن محمد بسيج کننده، و موسي بن جعفر شمارنده محبان و مبغضان و بازدارنده منافقان، و علي بن موسي زينت‏ بخش مؤمنين، و محمد بن علي فرود آورنده اهل بهشت به منزلگاه‏ هايشان و درجاتشان، و علي بن محمد خطيب و سخنور شيعيانش و تزويج کننده آن‏ها با حور العين، و حسن بن علي چراغ اهل بهشت است که از آن روشني مي‏گيرند، و مهدي شفاعت کننده آن‏هاست روز قيامت، روزي که خداوند اجازه نمي‏دهد شفاعت را جز به کسي که شفاعت او را بخواهد و به او راضي باشد. [۱]

سرّ اين‏که شفاعت به مولاي ما حضرت حجّت ‏عليه السلام اختصاص داده شده – با اين‏که همه آن‏ها عليهم السلام روز قيامت شفيع هستند – اين است که: شفاعت ايشان شامل کساني که منکر مولاي ما صاحب الزمان باشند نمي‏ گردد. (پس براي آن‏ها نه شفاعت ‏کننده‏اي هست و نه دوست دلسوز و صميمي) [۲] هرچند که به امامت ساير امامان‏ عليهم السلام معتقد باشند. به همين جهت است که در حديثي در کمال الدين از امام صادق ‏عليه السلام روايت شده که فرمود: هر کس به امامت پدران و فرزندانم اقرار داشته باشد ولي مهدي از فرزندان مرا انکار نمايد، مانند آن است که به همه پيغمبران اقرار و اعتقاد داشته باشد و محمد صلي الله عليه و آله را انکار کند. [۳]

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسویاصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————————————————-
[۱] غاية المرام: ۶۹۲.
[۲] مضمون آيه ۱۰۱ سوره شعراء؛ «فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ وَ لا صِدِّيقٍ حَمِيمٍ».
[۳] کمال الدين: ۳۳۸:۲.