از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام حکم آن حضرت به حق است. در کمال الدين به سند خود از ابان بن تغلب روايت کرده که گفت: حضرت ابوعبد اللَّه صادق ‏عليه السلام فرمود: در مسجد شما – يعني مسجد مکّه – سيصد و سيزده مرد خواهد آمد که اهل مکّه مي‏دانند آن‏ها از پدران و اجدادشان نيستند، بر آن‏ها شمشيرهايي است که بر هر شمشير کلمه‏اي نوشته شده که هزار کلمه مي‏گشايد، پس خداوند – تبارک و تعالي – بادي مي‏فرستد که به هر وادي ندا مي‏کند: اين مهدي است که به قضاوت داوود و سليمان ‏عليهما السلام قضاوت مي ‏کند؛ و بر آن بيّنه و شاهد نمي‏طلبد. [۱]

و نيز در همان کتاب از او نقل شده که گفت: ابوعبد اللَّه امام جعفر صادق ‏عليه السلام فرمود: هرگاه قائم‏ عليه السلام بپاخيزد، هيچ يک از بندگان خداوند رحمان به پيشگاهش برنخيزد مگر اين‏که او را مي‏شناسد که آيا صالح است يا ناصالح و ناشايسته. و در او آيتي براي نشانداران و هوشمندان است. اين آيت برقرار و راهي براي بصيرت و عبرت مي‏باشد. [۲]

(مکیال المکارم؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
—————————————————————————
[۱] کمال الدين ۶۷۱:۲.
[۲] کمال الدين ۶۷۱:۲.