از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام حج آن حضرت‏ است. شيخ صدوق در کمال الدين به سند صحيحي از محمد بن عثمان عمري روايت کرده است که گفت: صاحب اين امر هر سال در مراسم حج حاضر مي ‏شود، پس مردم را مي‏ بيند، آن‏ها را مي ‏شناسد و آن‏ها او را مي‏ بينند، ولي نمي ‏شناسند. [۱]

مي‏گويم: از جمله رواياتي که دلالت مي ‏کند بر استجابت دعا کردن براي حجّاج از جهت حجّ خانه خدا، حديثي است که در «من الا یحضره الفقيه» از حضرت صادق‏ عليه السلام منقول است که فرمود: هنگامي که شامگاه عرفه شود، خداوند متعال دو فرشته را مي‏فرستد که چهره‏ هاي مردم را جستجو کند، پس هرگاه کسي که خودش را به حج عادت داده بود نيابند، يکي از آن دو فرشته به ديگري مي ‏گويد: فلان شخص در چه حال است؟ جواب مي‏دهد: خدا بهتر مي ‏داند. پس مي ‏گويد: پروردگارا! اگر فقر مانع از آمدنش شده او را غني گردان و اگر قرض دارد از او ادا فرماي و اگر بيماري سبب نيامدنش شده او را شفا بخش و اگر از دنيا رفته پس او را بيامرز و رحمتش فرماي. [۲]
اين حديث دلالت مي‏کند بر استحباب دعا کردن براي کسي که خودش را به حجّ عادت داده باشد، چنان‏ که مخفي نيست.

(مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
———————————————————————————
[۱] کمال الدين ۴۴۰:۲.
[۲] من لا يحضره الفقيه ۱۲:۲.