از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام جهاد آن حضرت‏ است. در دعايي که از حضرت امام رضا عليه السلام درباره حضرت حجّت ‏عليه السلام روايت شده، چنين آمده است: بزرگوار، مجاهد، تلاشگر. [۱]

و در بحار از حضرت امام باقر عليه السلام روايت است درباره فرموده خداوند متعال: «وَ قاتِلُوهُمْ حَتّي لا تَکُونَ فِتْنَةً وَ يَکُونُ الدِّينُ کُلُّهُ للَّهِِ»؛ [۲] و با آنان بجنگيد تا اين‏که فتنه‏اي نباشد و تمامي دين براي خدا گردد. منقول است که فرمود: تأويل اين آيه هنوز نيامده، پس از آن‏که رسول خدا صلي الله عليه و آله براي احتياج خود و اصحابش آنان را رخصت داده بود، که اگر تأويل آن آمده بود از آن‏ها پذيرفته نمي‏شد، ولي با آن‏ها جنگ مي‏شود تا اين‏که توحيد خداوند – عزّ و جلّ – برقرار شود و هيچ شرکي باقي نماند. [۳]
و از بشير نبّال است که گفت: به حضرت باقر عليه السلام عرض کردم: آن‏ها مي‏گويند: هرگاه مهدي ‏عليه السلام قيام کند، خود به خود امور برايش درست مي‏ شود و به قدر يک حجامت هم خون نمي‏ ريزد؟ فرمود: نه، سوگند به آن‏که جانم به دست اوست! اگر براي کسي امور خود به خود درست مي‏ شد براي پيغمبر صلي الله عليه و آله اين امر واقع مي‏گشت که دندان‏هايش خون‏ آلود و پيشاني ‏اش شکسته شد، نه؛ سوگند به آن‏که جانم در دست اوست [کار به جايي رسد که] ما و شما عرق و علق (=خون بسته شده) را از چهره پاک کنيم، و دستي به پيشاني کشيد. [۴]
مي‏گويم: علق – که در متن روايت آمده – يعني: خون، و پاک کردن عرق و خون کنايه از محنت‏ها و رنج‏ها است که باعث مي ‏شود انسان عرق کند، و يا جراحت‏هايي که خون‏ها را جاري مي ‏سازد چنان‏که مجلسي ‏رحمه الله ذکر کرده است. و در کمال الدين از عيسي الخشّاب روايت است که گفت: به حسين بن علي – صلوات اللَّه عليه – عرض کردم: شما صاحب اين امر هستيد؟ فرمود: نه، وليّ صاحب امر همان دور شده و تنها است که به خاطر پدرش خونخواه می باشد که کنيه عمويش را دارد، شمشير خود را تا هشت ما بر شانه مي‏گذارد. مي‏گويم: اين‏که مي‏فرمايد: (کنيه عمويش را دارد)، يکي از کنيه‏هاي آن حضرت (ابوجعفر) است، چنان‏که در روايت ديگري از حسن بن المنذر منقول است که گفت: روزي حمزة بن ابي الفتح نزدم آمد و به من گفت: مژده که ديشب در خانه مولودي براي حضرت ابومحمد متولد شد و دستور داد که آن را مخفي بداريم و امر کرد که از براي او سيصد گوسفند عقيقه شود، گفتم: نامش چيست؟ گفت: م ح م د ناميده مي‏شود و کنيه‏اش ابوجعفر است. [۵]
و نيز از محمد بن مسلم مروي است که گفت: بر حضرت ابوجعفر محمد بن علي باقر عليه السلام داخل شدم در حالي که مي‏ خواستم درباره قائم آل محمد عليهم السلام از او سؤال کنم. آن حضرت خود آغاز سخن کرد و فرمود: اي محمد بن مسلم! در قائم اهل بيت محمد صلي الله عليه و آله به پنج پيغمبر شباهت هست: يونس بن متي، و يوسف بن يعقوب، و موسي، و عيسي، و محمد – صلوات اللَّه عليهم -. شباهت به يونس بن متي: بازگشت از غيبت در وضع و قيافه جواني در سنّ پيري. و شباهت به يوسف بن يعقوب: غيبت از خاصّ و عامّ و مخفي ماندن از برادران و مشکل شدن امر بر پدرش يعقوب، با وجود نزديکي مسافت بين او و پدرش و خاندان و پيروانش. و امّا شباهت به موسي: ترسيدن مدام و طولاني شدن غيبت و مخفي ماندن ولادت و خستگي شيعيانش پس از او – از اذيّت‏ها و خواري‏هاي فراواني که ديدند تا اين‏که خداوند – عزّ و جلّ – اجازه ظهورش داد و بر دشمن تأييد و ياري ‏اش فرمود. و شباهت به عيسي: اختلافات درباره او، که گروهي گفتند: متولد نشده و گروهي گفتند: مرده و عدّه‏اي پنداشتند: کشته و اعدام شده است. و امّا شباهت به جدّش محمّد مصطفي ‏صلي الله عليه و آله: شمشير کشيدن و قيام با سلاح و کشتن دشمنان خدا و رسول و جبّارها و طاغوت‏ها و او با شمشير و رعب ياري مي‏شود و هيچ پرچمي از او بر نمي ‏گردد و از جمله نشانه‏هاي قيام او: خروج سفياني از شام و خروج يماني و صيحه آسماني در ماه رمضان و آواز دهنده که از سوي آسمان به نام او و پدرش ندا کند. [۶]

(رک: مکیال المکارم؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
——————————————————————————-
[۱] بحار الانوار ۳۳۳:۹۵.
[۲] سوره انفال، آيه ۳۹.
[۳] کافي: ۲۰۱:۸.
[۴] بحار الانوار ۵۷:۵۲.
[۵] کمال الدين ۴۳۲:۲؛ شايان ذکر است که عموي آن حضرت – عجّل اللَّه فرجه الشريف – امامزاده بزرگوار جناب ابوجعفر سيّد محمد فرزند امام هادي‏ عليه السلام است که قبر شريفش در نزديکي سامره زيارتگاه خاصّ و عامّ است. (مترجم).
[۶] کمال الدين ۳۲۷:۱.