از جمله دعاهايي که براي زمان غيبت صلاحيت دارد، آن است که سيّد بن طاووس‏رحمه الله در «مهج الدعوات» ياد کرده است. وي گفته: در خواب کسي را ديدم که دعايي به من مي‏آموزد که براي زمان غيبت صلاحيت دارد، و الفاظ دعا اين است که:

«يا مَنْ فَضَّلَ اِبْراهِيمَ وَ آلَ اِسْرآئِيلَ عَلَي العالَمِينَ بِاخْتِيارِهِ وَ أَظْهَرَ فِي مَلَکُوتِ السَّمواتِ وَ الأَرْضِ عِزَّهُ اقْتِدارِهِ وَ أَوْدَعَ مُحَمَّداً صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَأَهْلِ بَيْتِهِ غَرآئِبَ أَسْرارِهِ، صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَعْوانِ حُجَّتِکَ عَلي عِبادِکَ وَ أَنْصارِهِ»؛
اي کساني که ابراهيم و خاندان يعقوب را به اختيار خود برتري داده و در ملکوت آسمان‏ها و زمين عزّت و اقتدار خويش را آشکار نمود و به محمد و اهل بيت او – که درود خدا بر همه آنان باد – اسرار شگفت‏انگيزش را سپرده است، بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از ياران و انصار حجّتت بر بندگانت قرار ده.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)