شاهد بر دعاهای برای امام زمان در قنوت نمازها، دعاهاي امامان‏عليهم السلام براي تعجيل فرج، در تعدادي از قنوت‏هايي است که از آن‏ها روايت شده، ما آنچه در اين باره از ايشان‏ عليهم السلام به دست ما رسيده در اين‏جا مي‏آوريم، توفيق از خداست:

پنج: قنوت مولايمان ابوالحسن علي بن محمد امام هادي ‏عليهما السلام که در همان حديث روايت شده، و آن چنين است: «يا مَنْ تَفَرَّدَ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ تَوَحَّدَ بِالوَحْدانِيَّةِ، يا مَنْ أَضآءَ بِاسْمِهِ النَّهارُ وَ أَشْرَقَتْ بِهِ الأَنْوارُ وَ أَظْلَمَ بِأَمْرِهِ حِنْدِسُ اللَّيْلِ وَ هَطَلَ بِغَيْثِهِ و ابِلُ السَّيْلِ، يا مِنْ دَعاهُ المُضْطَرُّونَ فَأَجابَهُمْ وَ لَجَأَ إِلَيْهِ الخآئِفُونَ فَآمَنَهُمْ وَ عَبَدَهُ الطّآئِعُونَ فَشَکَرَهُمْ وَ حَمِدَهُ الشّاکِرُونَ فَأَثابَهُمْ ما أَجَلَّ شَأْنَکَ وَ أَعْلا سُلْطانَکَ وَ أَنْفَذَ أَحْکامَکَ، أَنْتَ الخالِقُ بِغَيْرِ تَکَلُّفٍ وَ القاضِي بِغَيْرِ تَحَيُّفٍ، حُجَّتُکَ البالِغَةُ وَ کَلَمِتُکَ الدّامِغَةُ بِکَ اعْتَصَمْتُ وَ تَعَوَّذْتُ مِنْ نَفَثاتِ العَنَدَةِ وَ رَصَداتِ المُلْحِدَةِ الَّذِينَ أَلْحَدُوا فِي أَسْمآئِکَ وَ رَصَدُوا بِالمَکارِهِ لِأَوْلِيآئِکَ وَ أَعَانُوا عَلي قَتْلِ أَنْبِيآئِکَ وَ أَصْفِيآئِکَ وَ قَصَدُوا لِإِطْفآءِ نُورِکَ بِإِذاعَةِ سِرِّکَ وَ کَذَّبُوا رُسُلَکَ وَ صَدُّوا عَنْ آياتِکَ وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِکَ وَ رَسُولِکَ وَ دُونَ المُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً رَغْبَةً عَنْکَ، وَ عَبَدُوا طَواغِيتَهُمْ وَ جَوابِيتَهُمْ أَوْلَيْتَهُمْ بَدَلاً مِنْکَ فَمَنَنْتَ عَلي أَوْلِيآئِکَ بِعَظِيمِ نَعْمَآئِکَ وَ جُدْتَ عَلَيْهِمْ بِکَرِيمِ آلآئِکَ وَ أَتْمَمْتَ لَهُمْ ما أَوْلَيْتَهُمْ بِحُسْنِ جَزآئِکَ حِفْظاً لَهُمْ مِنْ مُعانَدَةِ الرُّسُلِ وَ ضَلالِ السُّبُلِ وَ صَدَقَتْ لَهُمْ بِالعُهُودِ أَلْسِنَةُ الإِجابَةِ وَ خَشَعَتْ لَکَ بِالعُقُودِ قُلُوبُ الإِنابَةِ. أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِاسْمِکَ الَّذِي خَشَعَتْ لَهُ السَّمواتُ وَ الأَرْضُ وَ أَحْيَيْتَ بِهِ مَواتَ الأَشْيآءِ وَ أَمَتَّ بِهِ جَمِيعَ الأَحْيآءِ وَ جَمَعْتَ بِهِ کُلَّ مُتَفَرِّقٍ وَ فَرَّقْتَ بِهِ کُلَّ مُجْتَمِعٍ وَ أَتْمَمْتَ بِهِ الکَلِماتَ وَ أَرَيْتَ بِهِ کُبْرَي الآياتِ وَ تُبْتَ بِهِ عَلَي التَّوّابِينَ وَ أَخْسَرْتَ بِهِ عَمَلَ المُفْسِدِينَ فَجَعَلْتَ عَمَلَهُمْ هَبآءً مَنْثُوراً وَ تَبَّرْتَهُمْ تَتْبِيراً أَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آل مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ شِيعَتِي مِنَ الَّذِينَ حُمِّلُوا فَصَدَّقُوا وَ اسْتُنْطِقُوا فَنَطَقُوا آمِنِينَ مَأْمُونِينَ. اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ لَهُمْ عْمالَ أَهْلِ اليَقِينِ وَ مُنَاصَحَةَ أَهْلِ التَّوْبَةِ وَ عَزْمَ أَهْلِ الصَّبْرِ وَ تَقِيَّةَ أَهْلِ الوَرَعِ وَ کِتْمانَ الصِّدِّيقِينَ حَتّي يَخافُوکَ اللَّهُمَّ مَخافَةً تَحْجُزُهُمْ عَنْ مَعاصِيکَ، وَ حَتّي يَعْمَلُوا بِطاعَتِکَ لِيَنالُوا کَرامَتَکَ، وَ حَتّي يُناصِحُوا لَکَ وَ فِيکَ خَوْفاً مِنْکَ، وَ حَتّي يُخْلِصُوا لَکَ النَّصِيحَةَ فِي التَّوْبَةِ حُبّاً لَکَ فَتُوجِبَ لَهُمْ مَحَبَّتَکَ الَّتِي أَوْجَبْتَها لِلتَّوّابِينَ، وَ حَتّي يَتَوَکَّلُوا عَلَيْکَ فِي أُمُورِهِمْ کُلِّهَا حُسْنَ ظَنٍّ بِکَ، وَ حَتّي يُفَوِّضُوا إِلَيْکَ أُمُورَهُمْ ثِقَةً بِکَ اللَّهُمَّ لا تُنالُ طاعَتُکَ إِلّا بِتَوْفِيقِکَ وَ لا تُنالُ دَرَجَةٌ مِنْ دَرَجاتِ الخَيْرِ إِلّا بِکَ. اَللَّهُمَّ يا مالِکَ يَوْمِ الدِّينِ العالِمَ بِخَفايا صُدُورِ العالَمِينَ. طَهِّرِ الأَرْضَ مِنْ نَجَسِ أَهْلِ الشِّرْکِ وَ اخْرِصِ الخَرّاصِينَ عَنْ تَقَوُّلِهِمْ عَلي رَسُولِکَ الإِفْکَ. اَللَّهُمَّ اقْصِمِ الجَبّارِينَ وَ أَبِرِ المُفْتَرِينَ وَ أَبِدِ الأَفّاکِينَ الَّذِينَ إِذا تُتْلي عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ قالُوا أَساطِيرُ الأَوَّلِينَ وَ أَنْجِزْ لِي وَعْدَکَ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ المِيعادَ وَ عجِّلْ فَرَجَ کُلِّ طالِبٍ مُرْتادٍ إِنَّکَ لَبِالمِرْصادِ لِلْعِبادِ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ کُلِّ لَبْسٍ مُلْبُوسٍ وَ مِنْ کُلِّ قَلْبٍ عَنْ مَعْرِفَتِکَ مَحْبُوسٍ وَ مِنْ کُلِّ نَفْسٍ تَکْفُرُ إِذا أَصابَها بُؤْسٌ، وَ مِنْ کُلِّ واصِفِ عَدْلٍ عَمَلُهُ عَنِ العَدْلِ مَعْکُوسٌ، وَ مِنْ طالِبٍ لِلْحَقِّ وَ هُوَ عَنْ صِفاتِ الحَقِّ مَنْکُوسُ، وَ مِنْ مُکْتَسِبِ إِثْمٍ بِإِثْمِهِ مَرْکُوسٌ، وَ مِنْ وَجْهٍ عِنْدَ تَتابُعِ النِّعَمِ عَلَيْهِ عَبُوسٌ، أَعُوذُ بِکَ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، وَ مِنْ نَظِيرِهِ وَ أَشْباهِهِ وَ أَمْثالِهِ، إِنَّکَ عَلِيٌّ عَلِيمٌ حَکِيمٌ»؛ [۱]
اي کسي که در پروردگاري بي ‏مانندي و در يگانگي يکتا هستي. اي آن‏که به نام او روز روشني يافت و نورها به او درخشيد و به فرمان او شب را تاريکي فرا گرفت و به باران او سيل شديد جاري شد. اي آن‏که بيچارگان او را خواندند، پس آن‏ها را اجابت فرمود و ترسناکان به او پناهنده شدند، پس آن‏ها را در امان قرار داد و اهل طاعت او را عبادت کردند، پس آن‏ها را پاداش عنايت کرد و شکرگزاران حمد او را به جاي آوردند، پس به آن‏ها ثواب داد. چه شأن بزرگ و قلمرو وسيع و دستورات نافذي داري. تو آفريدگاري بدون رنج، و قضاوت کننده بدون ستم هستي. دليلت رسا و کلمه‏ات هلاک کننده است. به تو تمسُّک جستم و پناهنده شدم از دم‏هاي اهل عناد و کمين ‏گاه‏هاي صاحبان الحاد؛ آنان که در اسماء تو ملحد شدند و براي اذيت با اوليائت کمين کردند و بر کشتن پيامبران و برگزيدگانت همديگر را ياري دادند و با افشاي سرّ تو قصد خاموش کردن نورت را نمودند و فرستادگانت را تکذيب کردند و از آياتت جلوگيري نمودند و غير تو و فرستاده‏ات و غير مؤمنين را براي خود برگزيدند، به خاطر روي گرداندن از تو و طاغوت‏هاي خود و جبت‏هايشان را به جاي تو پرستيدند، پس تو بر اولياي خويش نعمت‏هاي بزرگ را منّت نهادي و مواهب گرامي خود را بر آن‏ها بخشيدي، و آنچه به آن‏ها عطا فرموده‏اي با پاداش نيکت تمام کردي، تا آن‏ها را از مخالفت با فرستادگانت و گم شدن در راه‏ها حفظ نمايي و زبان اجابت آن‏ها به راستي پيمان ‏هاي تو را پذيرا شده و دل‏هاي متوجّه ‏شان قرارها را با خشوع برگرفته. خداوندا! تو را مي‏خوانم به آن اسمت که آسمان‏ها و زمين برايش خشوع کرده و به آن، مرده‏هاي اشياء را زنده فرموده ‏اي و تمام زندگان را مي‏ ميراني و هر پراکنده‏اي را جمع و هر جمع شده‏اي را پراکنده سازي، و به آن، کلمات را تمام کرده ‏اي و آيات بزرگ را نشان داده‏اي و با آن، بر توبه ‏کنندگان بازگشته‏اي و عمل مفسدين را تباه ساخته ‏اي پس عمل آن‏ها را همچون غبار پراکنده ‏اي و آن‏ها را هلاک نموده ‏اي. [تو را به اين اسمت مي ‏خوانم] که بر محمد و آل محمد درود فرستي و شيعيانم را از کساني قرار دهي که مسؤوليت برعهده ‏شان نهاده شد، پس تصديق کردند و استنطاق گشته، آن‏گاه نطق نمودند، در امان و مورد اطمينان باشند. پروردگارا! من از تو براي آن‏ها توفيق اهل هدايت و کارهاي اهل يقين و اخلاص اهل توبه و قصد اهل صبر و تقيّه اهل ورع و پرهيزکاري و پنهان‏ کاري صدّيقين را خواهانم تا از تو اي پروردگار! چنان بترسند که آنان را از گناهانت بازدارد، و تا به طاعت تو عمل کنند که به گرامي ‏داشتت نايل آيند، و تا اين‏که براي تو و در راه تو از ترس تو اخلاص و خيرخواهي کنند، و تا اين‏که در توبه نصوح خود به خاطر محبّت تو از راه خلوص نيّت درآيند، پس دوستي آن‏ها را [بر خودت] واجب فرمايي آن دوستي‏ ات را که براي توبه کنندگان واجب ساخته‏اي، و تا اين‏که از روي حسن ظنّ به تو در تمامي امورشان بر تو توکّل نمايند و از روي اطمينان به تو همه شؤون خود را به تو واگذار کنند. بار الها! طاعت تو جز به توفيقت به دست نيايد و هيچ درجه‏اي از درجات خير جز به عنايت تو تحصيل نگردد. پروردگارا! اي مالک روز جزا! داناي به آنچه در سينه‏هاي عالميان نهفته! زمين را از نجاست اهل شرک پاک ‏سازي کن و دروغگويان را از جهت اين‏که بر فرستاده‏ات تهمت زنند، از ميان بردار. بار خدايا! ستمگران را درهم بشکن و مفتريان را نابود گردان و تهمت زنندگان را هلاک فرماي؛ آنان را که هرگاه آيات خداي رحمان بر ايشان تلاوت شود گويند: داستان‏هاي پيشينيان است و وعده‏ ام را تحقّق بخش، به درستي که تو وعده را خلاف نمي ‏کني و فرج و گشايش امر هر خواهنده تلاشگر را [که پيوسته مترقّب فرجش هست] زودتر برسان که براي بندگانت در کمين هستي. پناه به تو مي‏برم از هر شبهه‏اي که واقع را بپوشاند، و از هر دلي که از شناخت تو زندان شده باشد، و از نفسي که چون سختي و رنج ببيند کفر مي ‏ورزد، و از هر توصيف کننده عدالتي که عملش برعکس عدالت است، و از هر طلب کننده حقّي که از صفات حق دور باشد، و از مرتکب گناهي که در گناهش واژگونه است، و از چهره‏اي که هنگام تداوم نعمت‏ها بر او عبوس و گرفته است. به تو پناه مي‏ برم از همه اين‏ها و از نظير و اشباه و امثال اين امور، به راستي که تو والاي داناي حکيم هستي.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] مهج‏الدعوات؛ ۶۱ و ۶۲.