خرّمی روزگاران!
“بهار ” ، نماد تازگی وطراوت و رویش و امید و روزگاری نو برای انسانهاست.
چیست راز شگفت نامیدن امام عصر ارواحنا فداه به “ربیع الانام= بهار انسانها” اگر مقصود بهار انسانیت نیست؟!
عبور تاریخی انسان های خزان زده و درگیر قحطی معنا و معنویت، علم های سترون و برنامه های بی نتیجه، واژه های مرده و اسیر جنگ و جهل و جمود و جدل و جدائی ، به شرایط متفاوت رویش و دانش و بینش و جوشش و تابش و درخشش انوار الاهی و طراوت و رفاه و خرّمی و فراوانی و نیز امنیّت و توحید و عبادت و شادمانی …
تفسیر ربیع الانام را باید در صفت و عبارت بعدی جستجوکرد: نضره الایام = خرّمی روزگاران!
روزگاران عمر انسان و انسانیت،چگونه خرّم می شود؟آیا فقط با شکوفه زدن درختان و رویش چمن،روزگاران بشریت خرّم می شود؟!
روشن است که با عدالت و ایمان و محبّت و معنویّت و محو ظلم و ستم و جهل انسانها به خرّمی می رسند.
پس بهار انسانها،آن موعود و منجی مبارک قدمی است که روزگاران انسانیّت را به خرمی برساند نه هر مدّعی بهار که با اهداف حقیر و از طریق فریب برای پیروزی بر رقیب، شعار “بهار” دهد و داعیه ی زمینه سازی مهدویت کند و پندارد که با شعار و حرف توان ایجاد عدالت و خرّمی روزگاران دارد، هیهات!
این دو عبارت فرخنده را در سلام به جان جانان، این روزها بخوانیم و عرض کنیم: بهار طبیعت بهانه ای است زیبا برای تمنّای بهار دلها و رهائی انسانها به دست منجی دوران ها و عرض ارادت به آن مایه خرّمی روزگاران:
السلام علی ربیع الانام و نضره الایام …
سلام بر بهار آدمیان و خرّمی روزگاران حضرت مهدی صاحب الزمان، که خداوند ما را توفیق خدمتگزاری به آستانش دهاد!
(رک: حسین پژوهش : مرزبانان)
آخرین دیدگاه‌ها