شاهد بقیع!
سلام بر یقیع که شاهد مظلومیت آل الله است در طول چهارده قرن جفا و ستم …
باورت نیست وقتی به یکباره خود را در مدینه می بینی آخرین روز بهار، هنوز در صد متری روضه نورانی نبوی، فرزندان پیامبر را در غربت و مظلومیت ببینی، بر مزار هاشان تنها سنگی و نگهبانان شقی مانع زیارت و سلامی و افشاندن حتی قطره اشکی….

اف بر دل های سیاه و عقل های محجوب و ذهن های فرو رفته در جهالت که به اسم جلو گیری از شرک، با اصل توحید به مبارزه برخاسته اند. از کی بوسیدن پای کفّار برای نجات از تیغ صدام و کشاندن لشکر ابرهه امریکا به منطقه و کشتن مردم معترض و پناه به طاغیان مستبد، توحید نام گرفته است و سلام و درود و زیارت فرزندان پیامبر خدا شرک؟!
اینجا از کنار بقیع با قلبی شکسته و اندوهبار و چشمی گریان، خدایا شهادت می دهم که از این همه شرک بیزارم.
شهادت می دهم که قلب و روحم با آل الله است و دین و اعتقادم، آموزه های آنان
شهادت می دهم که آنانند امنای رحمان و منار تقوی و اصول دین و معلمان قرآن و اسوه های ایمان
شهادت می دهم ظلم طاغیان را بر جگر گوشه های حبیب تو در کنار روضه منورش در مدینه مظلوم…
و مویه می کنم همینجا به آستان ربوبیت که:
برسانی منتقم خونشان را که پایان دهد عصر شقاوت را و آورد روزگار عزت شان را…

(رک : حسین پژوهش)