ماه گشایش!
ماه افتتاح و گشایش از راه رسید: اللهم انی افتتح الثناء بحمدک …

پروردگار شهر الله را در ملکوت نیایش افتتاح در هر شبش فریاد می کنبم:
اللهم اعزه و اعزز به و انصره و انتصر به، و افتح له فتحا یسیرا…
(خداوندا! او را گرامی دار و به او همه را گرامی دار و او را یاری کن و به او یاری نما و برای او گشایشی آسان قرار ده!)
گشایش گره های بسته، آرامش دل های خسته، نجات بخش انتظامات از هم گسسته،
کشتی های به خاک نشسته…
کرامت کن ما را به خاطر آن وجود عاطر، بیش از آرزوهامان ای بخشنده بخشایش گر:
و أعطنا به فوق رغبتنا … یا خیر المسؤلین و أوسع المعطین!
(و به سبب او به ما ببخشای فراتر از گمانمان … ای بهترین خوانده شده ها و گشاده دست ترین اعطا کنندگان)
عطر خوشبوی رمضان از پنجره ملکوتی شعبان، گوارای وجود پاکتان باد!
می شود این رمضان، موعد فردا باشد؟
آخرین ماه صیام غم مولا باشد؟
می شود در شب قدرش به جهان مژده دهند که همین سال، ظهور گل زهرا باشد؟…
ماه زیبا و دلنواز و ملکوتی خدا، ماه پاکی و عبودیت و نیایش، ماه افتتاح و ابوحمزه و سحر، ماه قرآن و دعاو قدر، با شبی برتر از هزار ماه و سراسر رحمت و مغفرت، ترنم سبوح قدوس در سرسرای لحظه هایش، گوشنواز آشنایان قدسیانشِ، بر صاحب قدر و زمان، مولای شعبان و رمضان، امیر عدالت گستر جهان، و همه پویندگان تقوی در ضیافت نور و صیام و قرآن، مبارک باد!

(رک : حسین پژوهش)