شفاى چشم زن كور (فاطمه همسر نجم) توسّط امام زمان (عليه السلام) و دستور آن حضرت به زن در مورد خدمت به شوهرش:
علامه مجلسی گوید سید علی بن عبد الحمید نیلی (متوفای قرن هشتم هجری) در كِتَابِ السُّلْطَانِ الْمُفَرِّجِ عَنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ گوید:
شيخ شمس الدّين محمّد بن قارون مى گويد: مردى در قريه “دقوسا” كه يكى از قريه هاى كنار نهر فرات بزرگ است، ساكن بود.
نام آن مرد نجم و لقبش اسود بود و بسيار آدم خوب و اهل خيرى بود. وى، زن صالحه اى داشت بود كه به او فاطمه مى گفتند و او نيز زن خوب و صالحه اى بود. آنها يك پسر و يك دختر داشتند كه اسم پسر، على و اسم دختر، زينب بود.
آن مرد و زن هر دو نابينا شدند و مدّتى بر اين حالت، باقى ماندند. در يكى از شبها، زن ديد كه دستى بر روى او كشيده شد و گوينده اى گفت: حقّ تعالى، كورى را از تو برطرف كرد، برخيز و شوهر خود، ابو على را خدمت كن و در خدمت او كوتاهى نكن.
زن مى گويد: من چشمم را باز كردم و ديدم كه خانه پر از نور است پس دانستم كه آن شخص حضرت قائم (عليه السلام) است.

(نجم الثّاقب؛ محدث نوری)