به خصوص در شبهاي ماه رمضان باید دعای بر امام زمان علیه السلام نمود؛ زيرا که اين ماه بهار دعا کردن است و اين دعا هم بهترين دعاها مي باشد، از همين روي از خود آن حضرت – که خداوند فرجش را برساند – امر و اهتمام به دعاي افتتاح در شبهاي اين ماه رسيده است، بنابراين از خواندن آن غافل مشو که جدّاً دعايي است نفيس، و جامع مطالب دنيا و آخرت ميباشد.
و نيز مؤيّد اين مطلب است، آن که رئيس محدّثين، شيخ بزرگوار صدوق رحمه الله در کتاب «فضائل شهر رمضان» به سند خود از حضرت امام رضا عليه السلام آورده که درباره خوبي هاي ماه رمضان فرمود: کارهاي نيک در ماه رمضان پذيرفته شود و بديها آمرزيده گردد، هر کس در ماه رمضان يک آيه از کتاب خداي – عزّ و جلّ – بخواند، چنان است که کسي در ماههاي ديگر ختم قرآن کند، و هر که در اين ماه به روي برادر مؤمنش بخندد، روز قيامت او را ملاقات ننمايد جز اينکه در روي او خنده آورد و وي را به بهشت مژده دهد، و هر کس در اين ماه مؤمني را ياري کند، خداي تعالي او را در، درگذشتن از صراط ياري نمايد، روزي که پاها در آن خواهد لغزيد، و هر آنکه در اين ماه خشم خود را فرو گيرد، خداوند روز قيامت خشم خود را از او بازدارد، و هر که در اين ماه ستمديده اي را ياري نمايد، خداوند او را بر هر کسي که در دنيا با وي دشمني ورزد ياري فرمايد و روز قيامت هنگام سنجش اعمال و حساب نيز ياري اش کند.
ماه رمضان؛ ماه برکت، ماه رحمت، ماه مغفرت و ماه توبه و بازگشت [به درگاه خداوند] است، و هر کس در ماه رمضان آمرزيده نشود، پس در چه ماهي آمرزيده خواهد شد! پس، از خداوند بخواهيد که روزه را از شما بپذيرد و آن را آخرين بار شما قرار ندهد، و اينکه شما را در اين ماه براي فرمان برداري اش توفيق بخشد و از نافرماني اش محفوظ بدارد، که او بهترين سؤال شدگان است. [۱]
دعای براي تعجيل فرج و گشايش امر مولايمان حضرت حجت – عجّل اللَّه فرجه الشريف – از اقسام ياري و کمک مي باشد، که در اين جهت شريف، ياري کردن مؤمن تأکيد شده، اينکه در اين ماه مبارک به آن عمل گردد، و بدون شک ياري کردن امام عليه السلام بهترين و تمام ترين اصناف ياري کردن است.
و گواه بر آنچه ذکر شد از اهتمام به آن در ماه رمضان، دعايي است که در کتاب «اقبال» و «زاد المعاد» از امام چهارم سيد العابدين و فرزندش ابوجعفر باقر عليهما السلام روايت آمده که اوّلش چنين است: «اَللَّهُمَّ هذا شَهْرُ رَمَضانَ…» و در آن آمده: «أَسْأَلُکَ أَنْ تَنْصُرَ خَلِيفَةَ مُحَمَّدٍ وَ وصِيَّ مُحَمَّدٍ وَ القآئِمَ بِالقِسْطِ مِنْ أَوْصِيآءِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَعْطِفْ عَلَيْهِمْ نَصْرَکَ…»؛ خدايا! اين ماه رمضان است… از تو مي خواهم که جانشين محمد و وصيّ محمد و قيام کننده به عدالت از اوصياء محمد – که درودهايت بر او و ايشان باد – را ياري نمايي، ياري ات را بر آنان معطوف بدار.
و نيز شاهد بر آن است روايتي که ثقة الاسلام محمد بن يعقوب کليني قدس سره در کتاب «الصوم فروع کافي» از محمد بن عيسي به سند خود از امامان عليهم السلام آورده که فرمودند: اين دعا را شب بيست و سوم ماه رمضان در حال سجده و برخاستن و نشستن و در هر حال تکرار ميکني، و نيز هر قدر که مي تواني و هرگاه که به يادت آمد در دوران زندگيات، پس از حمد خداي تبارک و تعالي و درود بر پيغمبر صلي الله عليه وآله بگو: «اَللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِيِّکَ فُلانِ بْنَ فُلانٍ فِي هذِهِ السّاعَةِ وَ فِي کُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَ حافِظاً وَ ناصِراً وَ دَلِيلاً وَ قآئِداً وَ عَيْناً حَتّي تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِيها طَوِيلاً»؛ [۲] خداوندا! براي وليّ خودت فلان فرزند فلان [۳] در اين ساعت و هر ساعت سرپرست و نگهدار و ياور و راهنما و پيشوا و مددکار باش، تا اينکه او را در زمين خويش (فرمانرواي) مطاع گرداني و در آن دوران بهرهمند سازي.
اين حديث شريف دلالت دارد بر اينکه دعا براي آن امر بزرگ (زودتر شدن ظهور) در شب بيست و سوم ماه رمضان مهم تر و مؤکّدتر است از وقتها و زمانهاي ديگر، همچنان که در ماه رمضان از ساير ماه ها تأکيد بيشتري دارد، به جهت اينکه جهات استجابت و روي آوردن به درگاه خداوند و پاداش در آن شب جمع است، و نيز فرشتگان و روح در آن شب فرود ميآيند و درهاي فتح و رحمت آن قدر گشوده مي شود که در شبهاي ديگر گشوده نشوند، بلکه از صريح بعضي از روايات به دست مي آيد که آن شب، همان شب قدر است که از هزار ماه بهتر مي باشد، چنانکه ثقة الاسلام محمد بن يعقوب کليني قدس سره در کتاب «اصول کافي، باب النوادر، کتاب فضل القرآن» به سند خود از حضرت امام صادق عليه السلام از پيغمبر صلي الله عليه و آله آورده که فرمود: قرآن در بيست و سوم ماه رمضان فرود آمد. [۴] اين حديث به ضميمه اينکه خداي – عزّ و جلّ – فرمود: «إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ القَدْرِ»؛ [۵] ما (قرآن) را در شب قدر فرو فرستاديم. دلالت دارد بر اينکه شب قدر، همان شب بيست و سوم ماه رمضان است، و اين براي اهل بينش واضح است.
و محقق نوري رحمه الله در کتاب «النجم الثاقب» دعاي مزبور را به گونه مبسوطي از کتاب «المضمار» تأليف سيّد علماي بزرگوار – آنکه شايسته است عموم اهل بينش به او اقتدا کنند – سيد علي بن طاووس رحمه الله نقل کرده است، دعا چنين است: «اَللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِيِّکَ القآئِمِ بِأَمْرِکَ الحُجَّةِ بْنِ الحَسَنِ المَهْدِيِّ عَلَيْهِ وَ عَلي آبآئِهِ أَفْضَلَ الصَّلاةِ وَ السَّلامِ فِي هذِهِ السّاعَةِ وَ فِي کُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَ حافِظاً وَ قآئِداً وَ ناصِراً وَ دَلِيلاً وَ مَؤَيِّداً (مُرِيداً) حَتّي تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِيها طُولاً وَ عَرْضاً وَ تَجْعَلَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ مِنَ الأَئِمَّةِ الوارِثِينَ. اَللَّهُمَّ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ وَ اجْعَلِ النَّصْرَ مِنْکَ لَهُ وَ عَلي يَدِهِ وَ اجْعَلِ النَّصْرَ لَهُ وَ الفَتْحَ عَلي وَجْهِهِ وَ لا تُوَجِّهِ الأَمْرَ إِلي غَيْرِهِ. اَللَّهُمَّ اظْهِرْ بِهِ دِينَکَ وَ سُنَّةَ نَبِيِّکَ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ حَتّي لا يَسْتَخْفِيَ بِشَيْءٍ مِنَ الحَقِّ مَخافَةَ أَحَدٍ مِنَ الخَلْقِ. اَللَّهُمَّ إِنِّي أَرْغَبُ إِلَيْکَ فِي دَوْلَةٍ کَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَ أَهْلَهُ، وَ تَجْعَلُنا فِيها مِنَ الدُّعاةِ إِلي طاعَتِکَ وَ القادَةِ إِلي سَبِيلِکَ وَ آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ وَ اجْمَعْ لَنا خَيْرَ الدّارَيْنِ وَ اقْضِ عَنّا جَمِيعَ ما تُحِبُّ فِيهِما، وَ اجْعَلْ لَنا فِي ذلکَ الخِيَرةِ بِرَحْمَتِکَ وَ مَنِّکَ فِي عافِيَةٍ آمِينَ رَبَّ العالَمِينَ وَ زِدْنا مِنْ فَضْلِکَ وَ يَدِکَ المَلَاءَ، فَإِنَّ مُعْطٍ يَنْقُصُ مِنْ مُلْکِه وَ عَطآؤُکَ يَزِيدُ فِي مُلْکِکَ»؛ خداوندا! براي وليّ قائم به امرت حجت بن الحسن مهدي – که بر او و بر پدرانش بهترين درود و سلام باد – در اين ساعت و در همه ساعتها سرپرست و نگهبان و پيشوا و ياور و راهنما و تأييد کننده (يا خواهان) باش تا اينکه بر سراسر زمينت فرمانرواي مطاعش سازي و از کران تا کران گيتي برخوردارش نمايي و او و فرزندانش را از امامانِ وارث قرار دهي. خدايا! او را ياري نموده، به وسيله او پيروزي را براي [دين] خويش تحقّق بخش و نصرت خود را براي او و به دست او فراهم آور و ياري را به او اختصاص دِه و فتح و پيروزي را به روي او بگشاي و امر (حکومت) را به غير او متوجه مساز. خداوندا! دينت و سنّت پيغمبرت – که درود و سلامت بر او و خاندانش باد – را به او آشکار کن، تا چيزي از حق را از بيم احدي از خلق مخفي ندارد. خدايا! من به درگاه تو زاري مي کنم به جهت دولتي گرامي، که اسلام و اهل آن را به آن عزت دهي و نفاق و اهل آن را خوار گرداني، و ما را در آن دولت از دعوت کنندگان به سوي طاعتت قرار داده و در شمار راهنمايان به راهت منظور داري و در دنيا حسنه اي و در آخرت حسنه اي به ما عنايت فرماي و ما را از عذاب آتش نگهدار و خير دنيا و آخرت را براي ما فراهم ساز و تمام آنچه در آنها دوست داري براي ما قرار ده و اختيار آن را برايمان محفوظ بدار به رحمت و منّت خودت و با عافيت اجابت فرماي، اي پروردگار عالميان! و از فضل و نعمتت بر ما بيفزاي [و پيمانهمان را] پر کن، که هر بخشندهاي از دارايي اش کاسته ميشود، ولي عطاي تو در ملکت مي افزايد.
(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
—————————————————————————————–
[۱] بحارالانوار، ۳۴۱:۹۶.
[۲] الکافي، ۱۶۲:۴.
[۳] در هر زماني شيعيان نام امام عصر و نام پدرش را مي گفتند و در زمان ما بايد گفت: حجت بن الحسن – عليه و علي آبائه السلام -. (مترجم)
[۴] اصول کافي، ۶۲۹:۲.
[۵] سوره قدر، آيه ۱.
آخرین دیدگاه‌ها