پس از گريستن از ترس خداي تعالي نزديکترين حالات است و جاي استجابت دعاها ميباشد، پس شايسته است که مؤمن با دعا کردن براي مولايش او را ياد کند تا اندکي از حقوق واجب آن حضرت را ادا کرده باشد.
و شاهد بر اين است آنچه در وسائل – ابواب قواطع الصلاة – از محمد بن علي بن الحسين – شيخ صدوق قدس سره – به سندش از منصور بن يونس بزرج آمده که: از امام صادق عليه السلام پرسيدم درباره کسي که در نماز واجب، خودش را به گريستن بزند تا اينکه گريه کند [چه صورت دارد؟] فرمود: به خدا سوگند! روشني چشم است، و فرمود: اگر چنين حالي دست داد، مرا در آن حال ياد کن.
پوشيده نيست که اين امر، به خاطر آن است که امام زمان او بود و بر وي حق داشت، پس براي هر مؤمني شايسته است که اين را نسبت به امام زمان خودش عمل کند، تا با دل و زبان، حقّ آن امام عليه السلام را ادا کرده باشد.
آخرین دیدگاه‌ها