خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری)، شاعر بزرگ سده هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به غزلیات حافظ شهرت دارند. او از مهمترین تاثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می شود. در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او بگونه ای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.
فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش * گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند * خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش
بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود * این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست * هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
آخرین دیدگاه‌ها