عطار نیشابوری:
فَریدالدّین ابوحامِد محمّد بن ابراهیم کدکنی نیشابوری مشهور به عطّار نِیشابوری (زاده ۵۴۰ در کدکن – درگذشته ۶۱۸ هجری قمری در شادیاخ نیشابور) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سده ششم و آغاز سده هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در کدکن زاده شد.
او از عرفای معروف اهل سنت است. قصیده ی مفصلی در مدح ائمّه ی دوازده گانه سروده است که در کتاب مظهر الصفات آمده چنین می گوید:
مصطفی ختم رسل شد در جهان * مرتضی ختم ولایت در عیان
جمله فرزندان حیدر اولیاء * جمله یک نورند، حق کرد این ندا
…
صد هزاران اولیاء روی زمین * از خدا خواهند مهدی را یقین
یا الهی مهدیم از غیب آر * تا جهان عدل گردد آشکار
مهدی هادی است تاج اتقیاء * بهترین خلق بروج اولیاء
ای نوختم اولیای این زمان * وز همه معنی نهانی جان جان
ای تو هم پیدا و پنهان آمده * بنده عطارت ثنا خوان آمده
آخرین دیدگاه‌ها