جعفر بن عمرو گويد: در زمان حيات مادر ابو محمّد عليه السّلام با جمعى به محلّه عسكر رفتيم و ياران من براى زيارت نامه ‏اى نوشتند و براى يك يك اجازه گرفتند. من گفتم: اسم مرا ننويسيد كه من اجازه نمى‏خواهم و اسمم را ننوشتند. جواب رسيد: همه داخل شويد و آنهم كه از اجازه سرباز زد، داخل شود.

(كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج‏۲، ص:۲۶۲، ح ۲۱)