روايات بسياري بر اين دو معني دلالت دارد، از جمله:
۱ – در کافي به سند صحيحي از حضرت ابي عبد اللَّه صادق ‏عليه السلام آمده که فرمود: دعاي مرد براي برادرش در غياب او روزي را فراوان و ناگواري‏ها را دور مي‏ سازد. [۱]
۲ – در وسائل مسنداً از حمران بن اعين است که حضرت ابوجعفر باقر عليه السلام در حديثي فرمود: بر تو باد که در غياب برادران ديني خود برايشان دعا کني که روزي را بر تو سرازير مي ‏کند – سه بار اين را فرمود -. [۲]
۳ – و نيز به روايت مسعدة بن صدقه از حضرت صادق ‏عليه السلام مسنداً آمده است که فرمود: به درستي که دعاي مؤمن براي برادرش در غياب او مستجاب است و روزي را سرازير مي‏کند و ناگواري‏ها را دفع مي‏ نمايد. [۳]
۴ – از معاوية بن عمّار از امام صادق‏ عليه السلام آمده که فرمود: دعا براي برادرت در غياب او روزي را به سوي دعا کننده سوق مي‏دهد و بلا را از او برمي‏ گرداند و فرشته به او مي ‏گويد: مثل همين براي توست. [۴]

مي‏گويم: اين احاديث دلالت مي ‏کنند که اين دو فايده براي دعا کننده در حقّ هر مؤمن غايبي حاصل مي ‏گردد. اي خردمند! آيا مؤمني که ايمانش کامل‏تر از مولايت صاحب الزمان ‏عليه السلام باشد مي ‏شناسي؟ آن‏که معرفتش علّت تامّه حصول ايمان است، پس در دعا براي حضرتش بشتاب، و هر لحظه براي تعجيل ظهورش دعا کن.

(مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترم: مهدی حائری قزوینی)
—————————————————————–
[۱] کافي ۵۰۷:۲.
[۲] وسائل الشيعه ۱۱۴۶:۴، ح ۷.
[۳] وسائل الشيعه ۱۱۴۷:۴، ح ۱۱.
[۴] وسائل الشيعه ۱۱۴۸:۴، ح ۱۳.