در خصوص اعتقاد به مهدویت و ظهور منجی جهانی دو هدف را می‌توان بررسی كرد:

اوّل هدف عملی‌ كه بر این باور مترتّب است؛ یعنی اگر به ظهور مهدی اعتقاد داشته باشیم، چه كار باید بكنیم.

دسته دوم اهدافی است كه به لحاظ نظری و گرایشی بر این اعتقاد مترتّب است كه به این لحاظ می‌تواند پاسخی دیگر به چرایی بحث انتظار باشد؛ یعنی باید منتظر بود؛ زیرا انتظار واقعی این اهداف را در جان آدمی به ارمغان می‌آورد كه در این‌جا به برخی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌كنیم:

 

  1. تحقّق خوف و رجای معقول در تمام تلاش‌های اجتماعی.

 

۱ ـ ۱. رجای معقول (خوش‌بینی به آینده بشر)

 

درباره آینده بشر نظرات مختلف است. برخی می‌گویند شر و فساد و بدبختی، لازمه لاینفك حیات بشری است و لذا زندگی بی‌ارزش است و عاقلانه‌ترین كارها خاتمه دادن به حیات و زندگی است. برخی هم معتقدند: بشر در اثر پیشرفت حیرت‌‌آور تكنیك و ذخیره كردن انبارهای وحشتناك وسایل تخریبی، به مرحله‌ای رسیده كه بیش از یك گام با گوری كه با دست خود كنده فاصله ندارد؛ در حالی كه در منظر ما، ریشه فسادها و تباهی‌ها نقص روحی و معنوی انسان است. انسان بالفطره در راه تكامل فكری و اخلاقی و معنوی پیش می‌رود. نه شر و فساد لازم لاینفك طبیعت بشر است و نه جبر تمدّن، فاجعه خودكشی دسته جمعی را پیش خواهد آورد؛ بلكه جریان حقّ طلبی جلو می‌رود تا آن‌جا كه در نهایت منجر به حكومت عدل حضرت مهدی(عج) خواهد شد تا آنجا که خدا فرمده وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ (انبیا ۲۱)

 

۱ ـ ۲. خوف معقول ( امید واهی نداشتن به تلاش‌های خود):

 

وعده منجی جهان در عین حال به ما می‌گوید كه به تلاش‌های خودتان فی نفسه امید نامحدود نداشته باشید؛ یعنی از خودتان انتظار نداشته باشید كه عالم را اصلاح كنید. اقدامات شما شرط لازم برای اصلاح جهانی است؛ امّا شرط كافی نیست؛ یعنی خلاصه جامعه بشری در سیر تكاملی‌اش از مهدی بی‌نیاز نخواهد بود.

 

كسى از امام صادق علیه السلام پرسید چه مى فرمایید درباره كسى كه داراى ولایت امامان است؛ و انتظار ظهور حكومت حق را مى ‏كشد و در این حال از دنیا مى‏ رود؟ امام علیه السلام در پاسخ فرمود: او همانند كسى است كه با امام خود در خیمه او بوده باشد- سپس كمى سكوت كرد- و فرمود مانند كسى است كه با پیامبر اسلام همراه بوده است

  1. توجّه به كیفیت به جای توجّه به كمیت:

در تلاش‌های اجتماعی آن‌چه مهم است، تقویت فرهنگی و معنوی حق است كه این اقدام كیفی است، نه كمّی؛ یعنی آن‌چه می تواند اذن ظهور را از سوی خدا محقق کند این است كه انسان‌ها تشنه حقیقت و عدالت شوند

 

منبع: فضای مجازی با اندکی تلخیص و تصرف