اكثر تمدّنهاى جهان به خاطر كاستی ها در اداره ى جامعه، افول كرده اند. اين كاستی ها نوعاً به خاطر عدم واجديّت هاى لازم براى اداره ى صحيح و متعادل جامعه يا كمبود معنويّات و عدم توجّه به مبدا فيّاض يا نقصان نيروهاى پروا پيشه و وارسته اى كه هوس ها و خواست هاى شخصى را بر منافع عمومى ترجيح ندهند يا عدم امكانات اجتماعى و ناتوانی هاى مالى يا عدم ايجاد عدالت اجتماعى و … بوده است.
تمدّنى كه مسلمانان نيز در دورهاى بر جهان حاكم كردند، به خاطر عدم واجديّتهاى لازم براى يك حكومت صالح، دوران اقتدار خود را پشت سر گذاشت و عزّت آنان به خوارى مبدّل شد.
تمدّن آيندهى جهان در پناه حكومت صاحب الزّمان عليه السلام از چنان عدالتى برخوردار است كه تاريخ بشر در عمر ديرينه ى خود شاهد آن نبوده است.
حكومت صالح جهانى تنها در پناه شمشير فراهم نمی آيد؛ بلكه بايد خردمندانِ جهان پس از واخوردگى از تمامى ادعاهاى مدّعيان دروغين، به سوى حضرت حقّ روى كنند و از صميم جان ظهور منجىِ الاهى را بخواهند؛ بايد كه پرواپيشگانى خود ساخته فراهم آيند تا بارِ آن جامعه ى صالح را به دوش كِشند و خود به ستمگرى دست نگشايند و گرفتار ظاهر فريبىِ نفاقْ پيشگان نيز نشوند؛ چنان كه پس از رحلت پيامبران الاهى، مردمان هواپرست – كه دين را وسيله اى براى نيل به مطامع حيوانى خويش ديده بودند – با ظاهر فريبى، اوصياى انبيا را خانه نشين كردند و اكثر تلاش هاى پيامبران را كم ثمر داشتند. تاريخ گزارشهاى فراوانى از اين گونه وقايع دارد.
تمدّن صالح و پايدارِ الاهى آن زمان بر پا می شود كه مدّعيان اصلاح جهان با تجربه ى ناموفّقِ تمامى راه و روش هاى مختلف، عدم كارآيى ايده هاى خويش را باور كنند و همگان بيابند كه اين مكاتب و راه و روشها نمی تواند سعادت مطلوب را براى بشر به ارمغان آورد. تا آن گاه كه حكومت حضرت مهدى عليه السلام به اجازه پروردگار آشكار شود، مردم سراسر گيتى از صميم جان بر آن گردن نهند. حكومت دادگرانه ى مهدى موعود عليه السلام از ويژگی هايى چند برخوردار است:
۲- واجديّتهاى غيبى:
پيشبرد اهداف معنوى و تحقّق بخشىِ حكومت عدل الاهى به پشتيبانى غيبى نياز دارد. تمام انبيا در عين همه ى واجديّتهاى انسانى، از امدادهاى الاهى نيز برخوردار بودند و به مدد آن توانايی ها، بر اهريمن پرستان پيروز می شدند. چيرگى حضرت نوح بر كافران، غلبه ى حضرت ابراهيم بر آتش نَمروديان، نجات بنى اسرائيل به دست حضرت موسى از ستم فرعونيان و … به امدادهاى غيبى و توانايی هاى الاهى آنان بود. چيره شدن حضرت مهدى عليه السلام بر اهريمنيان در پهنه ى گيتى نيز به مدد برخوردارى او از تمام قدرتها و معجزات و بيّنات انبياست. دامنه ى توانايى آن حضرت به گستره ى توانايى همه ى سفرا در طول تاريخ است؛ زيرا كار او به بزرگى پهنهى تاريخ بشريّت است و آن چه را انبياى الاهى در دوران عمر خويش به برپايى آن موفّق نشدهاند، يك تنه بايد به پا دارد. لذا بايد تمامى قدرتهاى غيبى سفراى الاهى در اختيار آن حضرت باشد.
امام صادقعليه السلام فرمود:
«هيچ معجزهاى از معجزات انبيا و اوصيا نيست، مگر اين كه خداوند – تبارك و تعالى – مانند آنها را بر دست قائم عليه السلام ظاهر مىگرداند تا بر دشمنان اتمام حجّت كند.»[۱]
نيز حضرت صادقعليه السلام در ترسيم زمان ظهور آن حضرت مىفرمايد:
«در آن هنگام، آقاى ما، قائمعليه السلام به خانهى خدا تكيه مىكند و مىفرمايد: اى مردم! هر كه مىخواهد “آدم” و “شَيْث” را ببيند، بداند من “آدم” و “شَيْث” (و تجسّم آنان) ام. هر كه مىخواهد “نوح” و فرزندش “سام” را ببيند، بداند من همان “نوح” و “سام” ام. هر كه مىخواهد “ابراهيم” و “اسماعيل” را ببيند، بداند من همان “ابراهيم” و “اسماعيل” ام. هر كه مىخواهد “موسى” و “يُوشَع” را ببيند، بداند من همان “موسى” و “يُوشَع” ام. هر كه مىخواهد “عيسى” و “شَمْعُون” را ببيند، بداند من همان “عيسى” و “شَمْعُون” ام. هر كه مىخواهد “محمّد” و “امير المؤمنين” را – كه درود خدا بر هر دوى ايشان باد – ببيند، بداند من همان “محمّد”صلى الله عليه وآله وسلم و “امير المؤمنين”(عليه السلام) ام. هر كه مىخواهد “حسن” و “حسين” (عليهما السلام) را ببيند، بداند من همان “حسن” و “حسين” (عليهما السلام) ام. هر كه مىخواهد امامان از نسل حسين (عليهم السلام) را ببيند، بداند كه من همان امامان ام. دعوتم را بپذيريد و نزد من جمع شويد و هر چه را (آنان) گفته و هر چه را نگفتهاند، به شما خبر مىدهم.»[۲]
—————————————————
پی نوشتها:
۱ – شيخ حرّ عامِلى، إثبات الهُداة بالنّصوص و المعجزات، ج ۷، ص ۳۵۷: عن عبد اللَّه بن أبي يَعْفُورٍ قالَ: قالَ أبُو عبدِ اللَّهِ جَعفرُ بن محمّدٍعليه السلام:
«ما مِنْ مُعْجِزَةٍ مِنْ مُعْجِزاتِ الْأنْبِياءِ وَ الْأوْصِياءِ إلّا وَ يُظْهِرُ اللَّهُ – تَبارَكَ وَ تَعالى – مِثْلَها في يَدِ قائِمِنا لِإتْمامِ الْحُجَّةِ عَلَى الْأعْداءِ.»
نيز مير محمّد صادق خاتون آبادى، كشف الحق، ص ۶۷ .
۲ – علامهى مجلسى، بحار الأنوار، ج ۵۳، ص ۹: عن المفضَّلِ بن عُمرِ، عن الصّادقِعليه السلام ( … إلى أن قالَ):
«وَ سَيِّدُنَا الْقائِمُعليه السلام مُسْنِدٌ ظَهْرَهُ إلَى الْكَعْبَةِ وَ يَقُولُ: يا مَعْشَرَ الْخَلائِقِ ألا وَ مَنْ أرادَ أنْ يَنْظُرَ إلى آدَمَ وَ شَيْثٍ فَها أنَا ذا آدَمُ وَ شَيْثٌ، ألا وَ مَنْ أرادَ أنْ يَنْظُرَ إلى نُوحٍ وَ سامٍ فَها أنَا ذا نُوحٌ وَ سامٌ، ألا وَ مَنْ أرادَ أنْ يَنْظُرَ إلى إبْراهِيمَ وَ إسْماعِيلَ، فَها أنَا ذا إبْراهِيمُ وَ إسْماعِيلُ، ألا وَ مَنْ أرادَ أنْ يَنْظُرَ إلى مُوسى وَ يُوشَعَ، فَها أنَا ذا مُوسى وَ يُوشَعُ، ألا وَ مَنْ أرادَ أنْ يَنْظُرَ إلى عِيسى وَ شَمْعُونَ، فَها أنَا ذا عِيسى وَ شَمْعُونُ، ألا وَ مَنْ أرادَ أنْ يَنْظُرَ إلى مُحَمَّدٍ وَ أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِما فَها أنَا ذا مُحَمّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلامُ، ألا وَ مَنْ أرادَ أنْ يَنْظُرَ إلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ فَها أنَا ذا الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ، ألا وَ مَنْ أرادَ أنْ يَنْظُرَ إلَى الْأئِمَّةِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ فَها أنَا ذَا الْأئِمَّةُ عَلَيْهِمُ السَّلامُ، أجِيبُوا إلى مَسْألَتي فَإنّي أُنَبِّئُكُمْ بِما نُبِّئْتُمْ بِهِ وَ ما لَمْ تَنَبَّئْتُمْ بِهِ … »
آخرین دیدگاه‌ها