اماكن مخصوص و معروف به مقام آن حضرت عليه السلام:
از جمله اماكن، محل مخصوصى است معروف به مقام آن جناب، مثل: مقام امام زمان در وادى السلام، مسجد سهله، مقام امام زمان در حلّه، مسجد جمکران در خارج قم، مقام امام زمان در بحرین، مقام امام زمان در نعمانیه عراق و غير آن. و این مکان ها جایی است كه كسى در آن موضع به شرف حضور مشرّف يا از آن جناب معجزه اى در آنجا ظاهر شده است. و از اين جهت آن اماكن شريف مبترّك است و محلّ انس و تردّد ملائكه و قلّت شياطين در آنجا می باشد و اين خود يكى از اسباب قريب برای اجابت دعا و قبول عبادات می باشد.
و در بعضى از اخبار رسيده است: خداوند را مكانهايى است كه دوست مى دارد در آنجا عبادت شود.

و وجود امثال اين اماكن چون مساجد و مشاهد ائمّه عليهم السلام و مقابر امامزادگان و صلحا و ابرار در اطراف بلاد از الطاف عيني الهي براى بندگان درمانده و مضطرّ و مريض و مقروض و مظلوم و هراسان و محتاج و نظاير ايشان از صاحبان هموم مفرّق قلوب و مشتّت خاطر و مخلّ حواس است كه به آنجا پناه برند و تضرّع نمايند و به وسيله صاحب آن مقام از خداوند مسألت كنند و دواى درد خود را بخواهند و شفا طلبند و دفع شرّ اشرار كنند.
بسيارى شده كه به سرعت مقرون به اجابت با مرض رفتند و با عافيت برگشتند و مظلوم رفتند و مغبوط برگشتند و با حال پريشان رفتند و آسوده خاطر مراجعت نمودند و البته هرچند در آداب و احترام آنجا بكوشند، خير در آنجا بيشتر بينند و محتمل است همه آن مواضع در جمله آن خانه هایی داخل باشد كه خداى تعالى امر فرموده است كه: «بايد مقام آنها بلند باشد و نام خداى تعالى در آنجا مذكور شود.» و از كسانى مدح فرمود كه در بامداد و پسين در آنجا تسبيح حق تعالى گويند.

(رک: محدث نوری؛ نجم ثاقب؛ باب هفتم؛ حکایت ۲۷)