ابن أبى حليس گويد: و نامهاى نوشتم و آن را به همراه پنجاه دينار كه متعلّق به مؤمنين بود فرستادم ولى ده دينار آن از آن دختر عمويم بود كه بهرهاى از ايمان نداشت و نامش را در آخر نامه و تفصيلات نوشتم تا نشانه اى باشد كه براى او دعا نكند، پاسخ آمد و براى مؤمنين چنين دعا شده بود: خداوند از ايشان بپذيرد و به آنها احسان كند و تو را پاداش نيكو دهد. و براى دختر عمويم دعايى نكرده بود.
(كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج۲، ص: ۲۵۵، ۱۸)
آخرین دیدگاه‌ها