از آثار دعای بر فرج امام زمان علیه السلام زوال غم از انسان است. روايتي است در بحار که به نقل از کتاب مناقب از حضرت حسين بن علي ‏عليهما السلام روايت شده که فرمود: به يقين جدّم پيغمبر صلي الله عليه و آله فرمودند: بهترين اعمال بعد از نماز، ادخال سرور بر دل مؤمن است به چيزي که گناه در آن نباشد، که من غلامي را ديدم با سگي هم‏ غذايي مي ‏کند. درباره اين کار از او پرسيدم، گفت: اي فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله! من غمناک هستم و با خوشحال کردن اين سگ خوشحالي مي‏ کنم، زيرا که صاحبم يهودي است مي‏ خواهم از او جدا شوم. پس حسين ‏عليه السلام نزد صاحب او رفت و دويست دينار قيمت غلام را نزد او برد، يهودي عرضه داشت: غلام فداي قدمت! و اين باغ براي او باشد و پول را به شما بازگرداندم. امام‏ عليه السلام فرمود: من هم پول را به تو بخشيدم. عرض کرد: پول را قبول کردم و آن را به غلام بخشيدم. حسين ‏عليه السلام فرمود: غلام را آزاد کردم و تمام اين‏ها را به او بخشيدم. آن‏گاه همسرش گفت: من مسلمان شدم و مهريّه‏ ام را به شوهرم بخشيدم، يهودي گفت: من نيز مسلمان شدم و اين خانه را به همسرم بخشيدم. [۱]

از حديث شريف استفاده مي‏شود که خوشحال کردن مؤمن مايه زايل شدن غم و اندوه او نيز مي‏گردد، و از جهت ديگري شادماني و نشاط هم حاصل مي ‏شود. شاهد بر اين، تقرير و امضاي امام ‏عليه السلام و کوشش کامل به خاطر آن است. به اضافه مقتضاي عدل الهي و پاداش کار نيک نسبت به برادر ديني همين است.
می دانیم مولايمان صاحب الزمان – عجّل اللَّه فرجه الشريف – از عموم اهل ايمان حاجتي خواسته که در هر زمان بر انجام آن توانايي دارند، آن را بجا آورند. آن حضرت چنين فرموده: و بسيار دعا کنيد براي تعجيل فرج … سپس نهايت لطف و مهرباني خودش را نسبت به آنان بيان کرده که: همان فرج شماست، تا دلالت کند بر اين‏که درخواست اين حاجت براي خود مردم است و عوايدش به خودشان باز مي ‏گردد. خلاصه اين‏که: تمام آنچه بر قضاي حاجت مؤمن مترتب است – از ثواب‏هاي گوناگون و آثار ارزنده – بر بسيار دعا کردن براي تعجيل فرج مولاي ما صاحب الزمان ‏عليه السلام به طريق اولي مترتّب مي ‏باشد.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————–
[۱] بحار الانوار ۱۹۴:۴۴؛ و مناقب ۲۲۹:۳.