شاهد بر دعاهای برای امام زمان در قنوت نمازها، دعاهاي امامان‏عليهم السلام براي تعجيل فرج، در تعدادي از قنوت‏هايي است که از آن‏ها روايت شده، ما آنچه در اين باره از ايشان‏ عليهم السلام به دست ما رسيده در اين‏جا مي‏آوريم، توفيق از خداست:

قنوتي از مولاي عزيزمان حضرت حجّت – عجّل اللَّه فرجه الشريف – به نقل سید علی بن طاووس در کتاب مهج الدعوات آمده:
«اللَّهُمَّ مالِکَ المُلْکِ تُؤْتِي المُلْکَ مَنْ تَشَآءُ وَ تَنْزِعُ المُلْکَ مِمَّنْ تَشآءُ، وَ تُعِزُّ مَنْ تَشآءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشآءُ، بِيَدِکَ الخَيْرُ إِنَّکَ عَلي کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ، يا ماجِدُ يا جَوادُ يا ذَا الجَلالِ وَ الإِکْرامِ، يا بَطّاشُ يا ذَاالبَطْشِ الشَّدِيدِ، يا فَعّالاً لِما يُرِيدُ، يا ذَاالقُوَّةِ المَتِينِ، يا رَؤُوفُ يا رَحِيمُ، يا لَطِيفُ يَا حَيُّ حِينَ لا حَيَّ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَمخْزُونِ الحَيِّ القَيُّومِ الَّذِي اسْتَأْثَرْثَ بِهِ فِي عِلْمِ الغَيْبِ عِنْدَکَ لَمْ يَطَّلِعْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي تُصَوِّرُ بِهِ خَلْقَکَ فِي الأَرْحامِ کَيْفَ تَشآءُ وَ بِهِ تَسُوقُ إِلَيْهِمْ أَرْزاقَهُمْ فِي أَطْباقِ الظُّلُمَاتِ مِنْ بَيْنِ العُرُوقِ وَ العِظامِ، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي أَلَّفْتَ بِهِ بَيْنَ قُلُوبِ أَوْلِيآئِکَ وَ بِهِ أَلَّفْتَ بَيْنَ الثَّلْجِ وَ النَّارِ، لا هذا يُذيبُ هذا وَ لا هذا يُطْفِي‏ءُ هذا، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي کَوَّنْتَ بِهِ طَعْمَ المِياهِ، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذي أَجْرَيْتَ بِهِ المآءَ فِي عُرُوقِ النَّباتِ بَيْنَ أَطْباقِ الثَّري وَ سُقْتَ المآءَ إِلي عُرُوقِ الأَشْجارِ بَيْنَ الصَّخْرَةِ الصَّمّآءِ، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي کَوَّنْتَ بِهِ طَعْمَ الِّثمارِ وَ أَلْوانِها، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي بِهِ تُبْدِئُ وَ تُعِيدُ، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الفَرْدِ الواحِدِ المُتَفَرِّدِ بِالوَحْدانِيَّةِ المُتَوَحِّدِ بِالصَّمَدانِيَّةِ، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي فَجَّرْتَ بِهِ المآء مِنَ الصَّخْرَةِ الصَّمّآء وَ سُقْتَهُ مِنْ حَيْثُ شِئْتَ، وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي خَلَقْتَ بِهِ خَلْقَکَ وَ رَزَقْتَهُمْ کَيْفَ شِئْتَ وَ کَيْفَ شآؤوا، يا مَنْ لا تُغَيِّرُهُ الأَيّامُ وَ اللَّيالِي أَدْعُوکَ بِما دَعاکَ بِهِ نُوحٌ حِينَ ناداکَ فَأَنْجَيْتَهُ وَ جَعَلْتَ النّارَ وَ مَنْ مَعَهُ وَ أَهْلَکْتَ قَوْمَهُ وَ أَدْعُوکَ بِما دَعاکَ اِبْراهِيمُ خَلِيلُکَ حِينَ ناداکَ فَأَنْجَيْتَهُ وَ جَعَلْتَ النّارَ عَلَيْهِ بَرْداً وَ سَلاماً وَ أَدْعُوکَ بِما دَعاکَ بِهِ مُوسي کَلِيمُکَ حِينَ ناداکَ فَفَلَقْتَ لَهُ البَحْرَ فَأَنْجَيْتَهُ وَ بَنِي اِسْرائِيلَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ قَوْمَهُ فِي اليَمِّ أَدْعُوکَ بِما دَعاکَ بِهِ عِيسي حِينَ ناداکَ فَنَجَّيْتَهُ مِنْ أَعْدَائِهِ، وَ إِلَيْکَ رَفَعْتَهُ وَ أَدْعُوکَ بِما دَعاکَ بِهِ حَبِيبُکَ وَ صَفِيُّکَ وَ نَبِيُّکَ مُحَمَّدٌ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، وَ مِنَ الأَحْزَابِ نَجَّيْتَهُ وَ عَلي أَعْدآئِکَ نَصَرْتَهُ وَ أَسْألُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي إِذا دُعِيتَ بِهِ أَجَبْتَ، يا مَنْ لَهُ الخَلْقُ وَ الأَمْرُ، يا مَنْ أَحاطَ بِکُلِّ شَيْ‏ءٍ عِلْماً وَ أَحْصي کُلَّ شَيْ‏ءٍ عَدَداً، يا مَنْ لا تُغَيِّرُهُ الأَيّامُ وَ اللَّيالِي وَ لا تَتَشابَهُ عَلَيْهِ الأَصْواتُ وَ لا تَخْفي عَلَيْهِ اللُّغاتُ وَ لا يُبْرِمُهُ إِلْحاحُ المُلِحِّينَ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلي جَمِيعِ النَّبِيِّينَ وَ المُرْسَلِينَ الَّذِينَ بَلَّغُوا عَنْکَ الهُدي وَ أَعْقَدُوا لَکَ المَواثِيقَ بِالطّاعَةِ، وَ صَلِّ عَلي عِبادِکَ الصّالِحِينَ، يا مَنْ لا يُخْلِفُ المِيعادَ أَنْجِزْ لِي ما وَعَدْتَنِي وَ اجْمَعْ لِي أَصْحابِي وَ صَبِّرهُمْ وَ انْصُرْني عَلي أَعْدآئِکَ وَ أَعْدآءِ رَسُولِکَ، وَ لا تُخَيِّبْ دَعْوَتي فَإِنِّي عَبْدُکَ ابْنُ أَمَتِکَ أَسِيرٌ بَيْنَ يَدَيْکَ، سَيِّدِي أَنْتَ الَّذِي ‏مَنَنْتَ عَلَيَّ بِهذَا المَقامِ وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَيَّ دُونَ کَثِيرٍ مِنْ خَلْقِکَ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أنْ تُنجِزَ لِي مَا وَعَدْتَنِي إِنَّکَ أَنْتَ الصّادِقُ لا تُخْلِفُ المِيعادَ وَ أَنْتَ عَلي کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ»؛ [۱]
پروردگارا! اي صاحب ملک هستي! مُلک و سلطان به هر کسي بخواهي مي ‏دهي و جامه ملک از هر که خواهي بيرون مي ‏کني و هر کس را بخواهي عزيز مي ‏گرداني و هر آن‏که را خواهي ذليل سازي، خير و نيکي در دست توست، به راستي که تو بر هر چيزي توانايي، اي بزرگوار! اي جواد! اي صاحب جلال و عظمت و احسان و کرامت! اي بسيار سخت گيرنده و صاحب بطشِ شديد! اي آن‏که هر چه اراده کند انجام دهد! اي صاحب قدرت و نيروي ابدي! اي رؤوف و اي مهربان! اي زنده هنگامي که هيچ زنده ‏اي نباشد! از تو مي‏خواهم به آن اسم پنهان و مستور زنده پاينده ابدي که در عالم غيب نزد خودت قرار داده‏ اي، که هيچ کس از خلقت بر آن اطلاع نيافته، و از تو مي ‏خواهم به آن اسم تو که به آن، خلايقت را هر طور که خواهي در رحِم‏ها شکل مي ‏دهي و به آن اسم، روزي‏هاي‏شان را در چند طبقه تاريکي از ميان رگ‏ها و استخوان‏ها مي ‏فرستي، و از تو مي‏ خواهم به آن نامت که با آن ميان دل‏هاي دوستانت الفت داده ‏اي و بين بيخ و آتش الفت داده‏اي که نه اين آن را آب مي‏ کند و نه آن اين را خاموش مي ‏سازد، و تو را مي‏خوانم به آن اسمت که به آن، مزه آب‏ها را ايجاد کرده‏ اي، و تو را مي ‏خوانم به آن نامت که با آن، آب را به رگ و ريشه درختان در ميان سنگ‏ خارا فرستاده‏ اي، و از تو درخواست دارم به حقّ آن نامت که به آن، مزه ميوه‏ها و رنگ‏هاي آن‏ها را پرداخته ‏اي، و از تو مي‏خواهم به آن نامي که با آن ايجاد نموده و باز مي‏ گرداني، و تو را مي‏ خوانم به آن اسم يکتاي بي‏ همتاي تو که در وحدانيت يکتا است و در بي‏ نيازي بي ‏همتا، و تو را مي‏ خوانم به آن نامت که با آن، آب را از سنگ سخت شکافته و از هر جا خواسته ‏اي جاري ساخته ‏اي، و تو را مي ‏خوانم به آن اسمت که با آن، خلقت را آفريدي و هرگونه که خواسته ‏اي و هر طور که خواسته‏ اند روزي‏شان داده‏ اي، اي کسي که روزها و شب‏ها او را تغيير ندهند، تو را مي‏ خوانم به آنچه نوح تو را به آن خواند هنگامي که ندايت کرد پس او و هر که با او بود نجات دادي، و قومش را هلاک کردي، و دعايت مي‏کنم به آنچه ابراهيم خليلت تو را به آن دعا نمود، هنگامي که تو را خواند پس او را نجات دادي و آتش را بر وي سرد و سلامت ساختي، و تو را مي‏خوانم به آنچه موسي کليمت، تو را به آن خواند، پس دريا (رود نيل) را شکافتي آن‏گاه او و بني ‏اسراييل را نجات دادي و فرعون و قومش را در دريا غرق ساختي، و تو را مي‏ خوانم به آنچه عيسي روح تو به آن، تو را خواند آن‏گاه که به درگاهت ندا کرد، پس از دشمنانش نجاتش دادي و به سوي خودت بالايش بردي، و تو را مي‏ خوانم به آنچه حبيب تو و برگزيده و پيامبرت محمد صلي الله عليه و آله تو را به آن خواند، پس دعايش را به اجابت رساندي و از حزب‏ها نجاتش دادي و بر دشمنانت ياري‏ اش دادي، و از تو مي ‏خواهم به آن اسمت که هرگاه به آن خوانده شوي اجابت مي‏ فرمايي، اي کسي که خَلْق و امر از آن توست، اي آن‏که علمش همه چيز را فراگرفته، اي آن‏که شماره همه چيز را مي ‏داند، اي آن‏که روزها و شب‏ها او را تغيير ندهند و صداها بر او مشتبه و لغت‏ها بر او پوشيده نماند، و اصرار اصرار کنندگان او را به ستوه نياورد. از تو درخواست مي‏کنم که درود بفرستي بر محمد و آل محمد عليهم السلام برگزيدگان از خلقت، پس با برترين درودهايت بر آن‏ها درود فرست، و بر تمام پيغمبران و فرستادگان درود فرست که هدايت را از جانب تو تبليغ کردند و پيمان‏هاي اطاعتت را محکم بستند، و بر بندگان صالحت درود فرست اي آن‏ که وعده خلاقي نمي ‏کني وعده ‏اي که به من داده‏اي تحقق بخش و اصحابم را برايم جمع گردان و صبرشان ده، و مرا بر دشمنانت و دشمنان فرستاده‏ات ياري بخش و دعايم را نااميد مگردان، که من بنده تو، فرزند بنده‏ ات، فرزند کنيزت هستم، اسير درگاه توام، اي آقاي من! تو هستي که اين مقام را بر من منّت نهاده ‏اي و از ميان بسياري از خلايقت بر من تفضّل فرموده‏ اي. از تو درخواست دارم که بر محمد و آل محمد عليهم السلام درود فرستي و آنچه به من وعده کرده‏ اي تحقق بخشي، به درستي که تو راستگوي هستي و خُلف وعده ننمايي و تو بر هر چيزي توانايي.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] مهج‏الدعوات: ۶۸.