شکوه سامرا !
شش سال پیش در روز بیست و سوم محرم ۱۴۲۷ که یاران تاریکی، گنبد زرین و بقعه نورانی دو امام نور، حضرات هادی و عسکری علیهما السلام را هدف حمله ناجوانمردانه خود قرار دادند و با استفاده از تاریکی شب، نیت شوم خود را عملی ساختند گمانشان این بود که با تخریب بنا و گنبد، این خورشید های نورانی را خاموش می کنند و اشتیاق جهانی را برای زیارت آنها به مسلخ می برند و سامرای امامت و مهدویت را ترور می کنند و با انتساب این عمل به سنّیان، دعوای طائفگی و فرقه ای و جنگ شیعه و سنّی راه می اندازند …

انزجار جهانی (حتی غیر مسلمین) و سازمان های بین المللی از این عمل زشت و ترور کور آنها، از همان ابتدا نقشه آنها را با شکست روبرو ساخت. انگشت های اشاره از همان آغاز به سوی بیگانگان و ایادی آنها یعنی تکفیری های وهّابی و نه جامعه اهل سنّت، نشانه رفت و مظلومیت آل الله را بیش از پیش جلوه گر و حقانیت اهل البیت را آشکارتر نمود. اگر چه قلب قلب عالم امکان حضرت صاحب الزمان (عجل الله فرجه) را جریحه دار کرد امّا نام و یاد آن عزیز را پرآوازه تر و التجا به ساحت قدسی اش را افزون تر نمود.
سامرا، در جغرافیای هستی به خود می بالد که زادگاه منجی جهانی و موعود آسمانی و عدالت بخش گیتی و نیز مضجع شریف والدین و جدّ آن امام همام و زیارتگاه عاشقان آل الله است.
از اینرو و بدین سبب است که شادمانی هر بیننده (= سرّ من رآی) نام گرفته و با یاد آن امید آخرین، شور و امید جهانی برای نجات انسانها را در خود جای داده است تا مشعل عدالت هماره برفراز باشد …
علیرغم آن کینه های قابل درک خفّاشان، باز سازی آن حریم قدسی رو به پایان و سیل زائران آن بارگاه ملکوتی روزافزون و توجّه به آن ناحیه مقدسه پرشمارتر شده است تا برای هزارمین بار معلوم آید خداوند نورش را هماره کامل تر می کند حتی اگر شب شعاران را خوش نیاید:
(یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله متّم نوره و لو کره الکافرون) (می خواهند نور خدا را به دهان های خویش خاموش کنند ولی خدا نور خویش کامل می کند گرچه کافران را خوش نیاید).
سامرّا را جایگاهی است در عراق و جایگاهی در قلب محبان اهل البیت علیهم السلام، یکی مطاف فرشتگان و دیگری فردوس جنان و روضه رضوان که بر تارک شکوه و بزرگی و جاودانگی فرازین، هماره خواهد درخشید. این هردو “سامرا “، شادمانی دیده های بصیرت ماست…
خدایا بنیانش را استوار و نور افشانیش را ماندگار و عظمتش را برقرار و پایدار گردان!

(رک : حسین پژوهش)