اشتراط الساعه

اشراط الساعه به معناى نشانه هاى برپايى قيامت است. در منابع روايى، از برخى نشانه هاى ظهور، به عنوان نشانه هاى برپايى قيامت ياد شده است. مانند: خروج دجال، آشكار شدن خورشيد در ناحيه مغرب، نزول عيسى علیه السلام از آسمان و… این نشانه بیشتر در منابع اهل سنت آمده است و در منابع شیعیان نیز عموما از مناع اهل سنت نقل شده است.

پيامبر صلّی الله علیه و آله مى فرمايند: ده چيز، پيش از برپايى قيامت، ناگزير رخ خواهد داد: خروج سفيانى و دجّال، پيدا شدن دود (کرم) و چهار پا، خروج قائم، طلوع خورشيد از مغرب و فرود آمدن عيسى علیه السلام از آسمان، فرو رفتن در زمين در ناحيه مشرق و فرو رفتن در منطقة جزيرة العرب، آتشى كه از انتهاى عَدَن برمى خيزد و مردمان را به سوى صحراى محشر مي كشاند. [۱]
برابر اين حديث، خروج سفيانى و دجّال، طلوع خورشيد از مغرب و … از نشانه هاى قيامت است و حال آن كه در روايات ديگر، آن ها به روشنى از نشانه هاى ظهور معرّفى شده اند. البتّه همه اين رخدادها – كه از وقوع آن ها خبر داده شده، چه به عنوان نشانه هاى ظهور و چه به عنوان نشانه هاى قيامت – پيش از برپايى قيامت هر چند با فاصله زياد واقع خواهند شد. با اين حساب، آن چه در طول دوره غيبت كبرى واقع شود، به طور طبيعى پيش از برپايى قيامت واقع شده و در نتيجه از نشانه هاى قيامت است [۲] بر اين اساس، همه نشانه هاى ظهور، به گونه اى نشانه هاى قيامت هم هستند، ولى همه نشانه هاى قيامت، نشانه هاى ظهور نمى توانند باشند، زيرا ممكن است برخى از آن ها پس از ظهور حضرت مهدى ارواحنا له الفداء واقع شوند.[۳]
اشراط ساعت در احاديث اهل سنت ده چيز است: خروج دابة الارض، طلوع خورشيد از مغرب، نزول حضرت عيسى علیه السلام، خروج دجال، فتح يأجوج و مأجوج، آتشى كه از قعر عدن خارج مى شود، دخان، طوفان يا گردباد، خسفى در مشرق، خسفى در مغرب و خسفى در جريرة العرب. [۴]
در قرآن كريم، تعبير “اشراط الساعه” فقط يك بار آمده است: فهل ينظرون الا الساعة ان تاتيهم بغتة فقد جاء اشراطها فاني لهم اذا جاءتهم ذکراهم. [۵]
در فرهنگ شیعی بر اساس گفته های امامان معصوم ممکن است این نشانه ها واقع نشوند ولی قیام شکوهمند امام زمان انجام شود. در موضوع تحت عنوان بدائی بود امر ظهور سامان می یابد.
————————————————————————-
[۱] بحار الا نوار ج ۵۲ ص ۲۰۹.
[۲] تاريخ الغيبة الکبري ج ۲ ص ۲۴۸.
[۳] برترين هاي فرهنگ مهدويت در مطبوعات ص ۱۹۸.
[۴] عقد الدررص ۳۲۷صحيح مسلم ج ۴،ص۲۲۲۶.
[۵] سوره محمد ۱۸.