اجتماع بر نصرت امام زمان

در اجتماع کردن تأثيري هست که در انفراد نيست. هر چند که نصرت کردن وظيفه همه ی افراد است،

خداوند فرمود: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّه حَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا»؛ [۱] (و همگي به ريسمان خداوند چنگ زنيد و پراکنده نشويد.)
چون امام ‏عليه السلام در تمام زمان‏ها رشته محکم خداوند در ميان بندگانش مي‏ باشد، و دست يازيدن به او جز با پيروي و نصرت او حاصل نمي ‏گردد، و اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در يکي از خطبه‏ هايش فرموده:
اي مردم اگر شما از نصرت حق از پاي نمي ‏نشستيد، و از کنار زدن باطل سستي نمي ‏کرديد، کسي که مثل شما نيست بر شما طمع نمي ‏نمود، و آنان که بر شما نيرو يافتند قوت نمي‏ گرفتند، ولي شما همچون گم گشتگي بني‏ اسرائيل راه را گم کرديد، و به جانم سوگند که بعد از من گم ‏گشتگي ‏تان چند برابر خواهد شد، از جهت اين‏که حق را پشت سر افکنديد….
و در توقيعي که از سوي ناحيه مقدّس صاحب الزمان به شيخ مفيد رحمه الله صادر گشت، آمده است: و اگر شيعيان ما – که خداوند آنان را در اطاعتش ياري دهد – در وفاي پيماني که از ايشان گرفته شده يک دل و مصمّم باشند، نعمت لقاي ما از آنان به تأخير نمي ‏افتد، و سعادت ديدار ما براي آنان با معرفت کامل و راستين نسبت به ما تعجيل گردد… [۲]

(رک: مکیال المکارم؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ جلد ۲)
——————————————————————————-
[۱] سوره آل‏عمران، آيه ۱۰۳.
[۲] بحارالانوار ۱۷۷:۵۳.