کوه رضوی نخستين كوه از كوه هاى تهامه در يك منزلى ينبع و هفت منزلى مدينه است.
در برخى روايات، از آن به عنوان محل زندگى حضرت مهدى ارواحنا له الفداء نام برده شده است.
راوى مى گويد: با امام صادق علیه السلام از مدينه خارج شديم، به “روحا” اطراف مدينه كه رسيديم، حضرت نگاهش را به كوهى دوخت و مدّت زمانى ادامه داد و فرمود: اين كوه رضوى نام دارد.
خوب پناهگاهى است براى خائف امام زمان، در غيبت صغرى و كبرى.
صاحب مراصد الاطلاع مى نویسد: رضوى، كوهى است ميان مكّه و مدينه، در نزديكى “ينبع”، داراى آب فراوان و درختان زياد “كسانيه” مى پندارند كه محمّد حنفيه، در آن جا زنده و مقيم است. [۱]
در احاديث فراوانى از “رضوى” ياد شده است از جمله، پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: “رضوى”، خداى از آن خشنود است و نيز فرمود: “رضوى” از كوه هاى بهشت است.
امام زين العابدين علیه السلام در ضمن حديثى طولانى از آمدن جبرئيل امين در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته، در پايان مى فرمايد: … آن گاه اسبى را كه “بُراق” ناميده مى شود به حضور ايشان مى آورد. قائم بر آن سوار مى شود، سپس به سوى كوه رضوى حركت مى كند. [۲]
امام صادق علیه السلام نيز از گرد آمدن ارواح مؤمنان در گلستان “رضوى” سخن مى گويد: … پس روح مؤمن در گلستان رضوى با آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم ديدار مى كند … تا روزى كه قائم اهل بيت قيام كند … . [۳]

———————————————————————-
[۱] مراصد الاطلاع علی اسماء الامكنة و البقاع ۲: ۶۲۰.
[۲] بحارالانوار ۵۲: ۳۰.
[۳] بحارالا نوار ۵۳: ۹۷.