دعايي است که در «اقبال» روايت شده و روز هشتم ماه رمضان خوانده می شود و دعا اين است:

«اَللَّهُمَّ إِنِّي لا أَجِدُ مِنْ أَعْمالِي عَمَلاً أَعْتَمِدُ عَلَيْهِ وَ أَتَقَرَّبُ بِهِ إِلَيْکَ أَفْضَلَ مِنْ وِلايَتِکَ وَ وِلايَةِ رَسُولِکَ وَ آلِ رَسُولِکَ الطَّيِّبِينَ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ. اَللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْکَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَتَوَجَّهُ بِهِمْ إِلَيْکَ فَاجْعَلْنِي عِنْدَکَ يا إِلهِي بِکَ وَ بِهِمْ وَجِيهاً فِي الدّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ مِنَ المُقَرَّبِينَ فَإِنِّي قَدْ رَضِيتُ بِذلِکَ مِنْکَ تُحْفَةً وَ کَرامَةً فَإِنَّهُ لا تُحْفَةَ وَ لَا کَرامَةَ أَفْضَلَ مِنْ رِضْوانِکَ وَ التَّنَعُّمِ فِي دارِکَ مَعَ أَوْلِيآئِکَ وَ أَهْلِ طاعَتِکَ. اَللَّهُمَّ أَکْرِمْنِي بِوِلايَتِکَ وَ احْشُرْنِي فِي زُمْرَةِ أَهْلِ وِلايَتِکَ. اَللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي وَدآيِعِکَ الّتِي لا تَضِيعُ وَ لا تَرُدَّنِي خآئِباً بِحَقِّکَ وَ حَقَّ مَنْ أَوْجَبْتَ حَقَّهُ عَلَيْکَ، وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تُعَجِّلَ فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ فَرِجِي مَعَهُمْ وَ فَرَجَ کُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ بِرَحْمَتِکَ يا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ»؛ [۱]
بار خدايا! من از کارهايم عملي که بر آن تکيه کنم و به آن به سوي تو تقرّب جويم، نمي ‏يابم که از ولايتِ تو و ولايت (دوستي و پيروي) فرستاده ‏ات و خاندان پاک فرستاده‏ات – که درود تو بر او و آنان باد – بهتر باشد. خدايا! من به درگاه تو به محمد و آل محمد عليهم السلام تقرّب مي ‏جويم و به آن‏ها به سوي تو روي مي‏ آورم، پس مرا نزد خود، اي خداي من! به حقّ خودت و به حقّ آن‏ها، در دنيا و آخرت با قدر و منزلت قرار ده و از نزديکان درگاهت به شمار آور، که به درستي من راضي‏ ام که آن را از تو هديه و گرامي داشتي بگيرم، چون که هيچ تحفه و گرامي داشتي بهتر از رضا و خشنودي تو و برخورداري از نعمت‏ها در سراي [ابدي] تو با دوستان و اهل اطاعتت نيست. خداوندا! مرا به ولايت خويش گرامي بدار و در شمار اهل ولايتت محشور گردان. خدايا! مرا در بين سپرده ‏هاي خودت که گم نمي‏ شوند قرار ده و مرا نااميد برمگردان، به حقّ خودت و حقّ هر آن‏که حقّش را بر خودت واجب دانسته‏ اي، و از تو مي‏خواهم که بر محمد و آل محمد عليهم السلام درود فرستي و فرج آل محمد عليهم السلام را زودتر برساني و گشايش کار مرا با آن‏ها تعجيل فرمايي، و نيز فرج هر مؤمن و مؤمنه را زودتر بياوري، به مهرباني‏ ات اي مهربان ‏ترين مهربانان.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
——————————————————————————————
[۱] إقبال الاعمال، ۱۳۳.