طواف حرم
این روزها از شش گوشه جهان، مسلمانان به سوی مکّه روانند تا در مسجد الحرام به هم بپیوندند و پروانه وار، گرد خانه خدا طواف کنند و فریاد “لبیک اللّهم لبیک”شان آسمان “أمّ القری” را سرشار از معنویت و روحانیّت نماید…

ملیون ها زائر از سراسر عالم به قصد زیارت خانه خدا و حرم نبوی، کوچی معنوی را آغاز کرده اند تا در مناسکی شگفت _ احرام و طواف و سعی و وقوف و رمی و قربانی و تقصیر – حجّی ابراهیمی را در پرونده عمر خویش ثبت نموده جای جای مهبط وحی در مکّه و مدینه را بوسه باران کنند و خدای را بر نعمت هدایت شکر کنند و با صاحب رسالت، پیمان بندند که تا پایان عمر بر پیمان ایمان وفا دار می مانند و اینگونه حاجی واقعی می شوند…
در این میان، معدودی عاشق دلباخته نیز در این سفر روحانی سر از پا نشناخته به دنبال کعبه حقیقی _ حجّت خدا امام عصر ارواحنا فداه

که هرساله ناشناسانه در موسم حضور دارد _ می گردند تا گرد او طواف کنند و حجّ حقیقی گزارند… آن عزیزی که مکرّر پرده خانه خدا را در دست می گیرد و می خواند:
(“اللهم أنجز لی ما وعدتنی” خدایا وعده خود را نسبت به من برسان)
مقام و بیت و حجر و مطاف و مسعی و عرفات به پایش بوسه می زنند و بر غربتش می گریند و دعایش را آمین می گویند و روزگاری را آرزو می کنند که او از کنار همین خانه و مقابل همین مقام ابراهیم ظهورش را آغاز می نماید و می فرماید:
الا یا أهل العالم أنا بقیة الله المنتظر، أنا المهدی …
و یارانش آن سیصد و سیزده امیر سپاهش همراه ده هزار رزم آور کاروانش او را در بر می گیرند تا آن برنامه موعود را در سراسر زمین محقق سازند…
حاجیان را ندا می دهیم:
آیا شما از آن عاشقانی هستید که گرد کعبه حقیقی طواف کرده باشید؟!
خوشا بر شما و حج تان مقبول!

(رک : حسین پژوهش)