دليل بر اين روايتي است که در تفسير امام‏ عليه السلام از رسول خدا صلي الله عليه و آله آمده که فرمود: سوگند به آن‏که مرا به حق، به پيامبري برانگيخت که مردي از پيروان ما گناهان و خطاهايي دارد که از کوه‏ هاي احد و از زمين و آسمان چندين برابر بزرگ‏ تر است، به مجرّد اين‏که توبه مي ‏کند و بر خودش ولايت ما را تجديد مي ‏نمايد، گناهانش به زمين زده مي‏ شود شديدتر از کوبيدن عمّار، اين صخره را بر زمين است. [۱]
مي‏گويم: ظاهراً منظور از تجديد ولايت، اظهار اموري است که بر التزام انسان به ولايت ائمه معصومين‏ عليهم السلام و توجه او نسبت به آنان و تسليم نسبت به اوامرشان دلالت کند، و ترديد نيست که اين امر با دعا براي فرج مولي صاحب الزمان – عجّل اللَّه فرجه الشريف – حاصل مي ‏شود، زيرا که نشانه انتظار فرج آن‏ها و علامت التزام به ولايت ايشان است، و گرنه اصل عقيده قلبي نيازي به تجديد ندارد، هرچند که قابل زياد شدن مي‏ باشد. و آنچه بيان داشتيم براي هوشمندان روشن است.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————————————————-
[۱] تفسير امام عسکري: ۵۱۸؛ و حکايت صخره (= سنگ بزرگي که عمّار ياسر به پيشنهاد يهود و به اعجاز پيامبر اکرم ‏صلي الله عليه و آله آن را برداشت و محکم بر زمين زد) به تفصيل در آن آمده است. (مترجم).