سهم امام نيمى از خمس (= یک پنجم) درآمدها، غنائم جنگی، دفینه ها، معادن و … است که مسلمین از راه حلال بدست می آورند که در زمان حیات پیامبر خدا به آن حضرت اختصاص دارد و در اصطلاح فقه شيعه، پس از رحلت پیامبر خدا مختص امام معصوم است. در عصر غيبت، فقهای شیعه در موارد رضاى امام علیه السلام بسان ترويج دين، دستگیری از مستمندان خدمتگزار به امام زمان، توسعه بقای قبور ائمّه و مراکز مختص به حضرت صاحب الزمان و … مصرف می كنند.