دعا کننده براي مولي صاحب الزمان ‏عليه السلام از برادران پيغمبر صلي الله عليه وآله مي‏ باشد، و واضح است که برادران آن حضرت، گرامي‏ترين افراد نزدش مي ‏باشند. مؤيّد اين معني روايتي است که در بحار به سند خود از رفاعة بن موسي و معاوية بن وهب از حضرت امام صادق ‏عليه السلام آورده که فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: خوشا به حال کسي که قائم اهل بيتم را دريابد در حالي که پيش از قيامش به او اقتدا کرده باشد، دوست او را دوست بدارد و از دشمنش بيزاري جويد و ولايت امامان هدايت کننده پيش از او را داشته باشد. آن‏ها رفقاي من و اهل دوستي و مودّت من و گرامي ‏ترين افراد امّتم بر من مي ‏باشند (به روايت رفاعه) و گرامي‏ ترين خلق خدا نزد من. [۱]

چون دعا براي فرج و ظهور آن حضرت از اقسام اقتدا کردن به اوست، چنان‏ که در حديث ولادتش آمده که خودش براي اين امر دعا کرد و گفت: «اَللَّهُمَّ انْجِزْ لِي وَعْدِي، وَ أَتْمِمْ لِي أَمْرِي وَ ثَبِّتْ وَطْأَتِي وَ امْلَأِ الأَرْضَ بِي عَدْلاً وَ قِسْطاً»؛ پروردگارا! وعده مرا تنفيذ کن و امر [قيام] مرا به اتمام رسان و گام‏ هايم را استوار گردان و زمين را به واسطه من پر از عدل و داد گردان. [۲]
و در کمال الدين از عبد اللَّه بن جعفر حميري است که گفت: از محمد بن عثمان عَمري پرسيدم: آيا صاحب اين امر را ديده‏ اي؟ گفت: آري. و آخرين باري که او را ديدم، کنار بيت اللَّه الحرام بود، در حالي که مي ‏گفت: بارخدايا! آنچه به من وعده داده‏ اي، تنفيذ کن. [۳]
و نيز در همان کتاب از عبد اللَّه بن جعفر حميري است که گفت: شنيدم محمد بن عثمان عَمري مي ‏گفت: آن حضرت ‏عليه السلام را ديدم که به دامن کعبه – رکن مستجار – چنگ زده بود و مي ‏گفت: خدايا! از دشمنانم انتقام بگير. [۴]

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
—————————————————————-
[۱] بحار الانوار ۱۲۹:۵۲.
[۲] بحار الانوار ۱۳:۵۱.
[۳] کمال الدين ۴۴۰:۲.
[۴] کمال الدين ۴۴۰:۲.