امامت در لغت به معناى پيشوايى و در اصطلاح، يعنى رياست عامه در امور دين و دنيا، به نيابت از پيغمبر صلی الله علیه و آله و سلم.
امامت حضرت مهدي ارواحنا له الفداء به دو راه نص و معجزه ثابت شده است.
اما نص: شيخ صدوق در كتاب كمال الدين به سندى صحيح به نقل از يونس بن عبدالرحمان آورده است كه گفت: به محضر امام موسى بن جعفر علیه السلام مشرف شدم و عرضه داشتم: يابن رسول الله! آيا تو قائمِ بالحق هستى؟ فرمودند: من هم قائم بالحق هستم و لكن آن قائمى كه زمين را از دشمنان خداى عز و جل پاک مي کند و آن را پر از عدالت مى نمايد، همچنان كه از جور و ستم پر شده باشد، پنجمين فرزند من است كه غيبتي طولانى دارد، زيرا كه بر جان خود مى ترسد. در اين مدّت عدّه اى از حق برگشته و عدّه ايى ديگر ثابت قدم مى مانند. سپس فرمود: خوشا به حال شيعيان ما كه در غيبت قائم ما به رشته ولايت ما چسبيده و به دوستى ما ثابت مانده و از دشمنان ما بيزار باشند. آنان از ما و ما از آن هاييم. [۱]
نمونه هاي ديگرى از نص را مى توان در جلد دوم كتاب كمال الدين، صفحات ۳۷۶ و ۳۸۱ و ۴۰۹ ملاحظه كرد.
همچنين در كتاب كفاية الاثر فى النص على الائمة الاثني عشر تأليف شيخ على بن محمد بن على الخزاز قمى، ۱۷۰ حديث از طريق شيعه و سنى روايت شده كه همه آن ها به امامت حضرت مهدى ارواحنا له الفداء تصريح دارد.
و اما معجزه: معجزات و كرامات حضرت، دليلى بر اثبات امامت اوست. از على بن محمد سمرى نقل شده كه به محضر مقدس حضرت مهدى ارواحنا له الفداء نامه نوشت و درخواست كفن كرد. جواب آمد كه در سال هشتاد يا هشتاد و يكم به آن نيازمند خواهى شد. پس در همان وقتى كه آن حضرت برايش تعيين كرده بود وفات يافت و يک ماه پيش از فوتش كفن برايش فرستاده شد. [۲]
و از جمله معجزات آشکار حضرت، حاجت گرفتن مردم از آن حضرت است كه هر از گاهي زبان به زبان مى چرخد و مشتاقان را اميدوارتر و مشتاق تر مي کند. شفا يافتن بيماران لا علاج در مسجد کوفه و مسجد سهله و مقام امام زمان در وادی السلام نجف و مقام امام زمان در حلّه و سلیمانیه و مسجد جمكران و … از آن جمله است. در كتاب هاى كمال الدين شيخ صدوق، بحارالانوار علامه مجلسى و نجم الثاقب ميرزا حسين نورى از معجزات حضرت بسيار آمده است.

———————————————-
[۱] كمال الدين ۲: ۳۶۱.
[۲] همان: ۵۰۱.